Lissabon bandormurinn: Meingölluð íslensk útgáfa

Í dag hófust formlegar samningaviðræður Íslands við ESB í Brussel og ætla uppgjafarsinnar að fagna því saman í kvöld. Það Evrópusamband sem Ísland hóf viðræður við í dag er ekki sama Evrópusambandið og Ísland sótti um aðild að 16. júlí 2009. Svo miklar eru breytingarnar sem Lissabon bandormurinn hefur í för með sér. Einhverra hluta vegna hefur það ekki fengið neitt pláss í umræðunni.

Meðal helstu breytinga má nefna:

• löggjafarvald flutt frá aðildarríkjum til Brussel í 105 málaflokkum, sem er nýtt met í valdatilfærslu
• vetó-ákvæði felld niður á 68 stöðum, þar með skerðist áfrýjunarréttur og öryggisventill smáríkjanna
• atkvæðavægi í ráðherraráðinu er breytt, smáríkjunum verulega í óhag (vægi Íslands yrði svo gott sem þukkrað út) 
• embætti utanríkisráðherra ESB og forseta leiðtogaráðsins stofnuð

Þegar lesið er í gegnum íslensku útgáfuna af samningum ESB er ekki nokkur leið að átta sig á hvaða efni Lissabon samningurinn hafði að geyma. Er það mjög í takt við stjórnarhætti í Brussel.

Það er sjálfsögð krafa að íslenskur almenningur geti kynnt sér þessar miklu breytingar í átt til aukinnar miðstýringar og minnkandi lýðræðis á móðurmálinu. Utanríkisráðherra Íslands, Össur Skarphéðinsson, telur greinilega að það sé óþarft, enda er hann jafnframt aðal áróðursmeistari ESB á Íslandi.

Eins og rakið er í síðustu færslu var innihald stjórnarskrárinnar sem enginn vildi dulbúið sem bandormur og þannig komið inn bakdyramegin og framhjá lýðræðinu. En nú, þegar elítan í Brussel hefur fengið sínu framgengt, gegn vilja almennings, ætti innihaldið ekki að þurfa að vera leyndamál lengur.

Sumar upplýsingar á íslensku eru villandi eða rangar.

Dæmi: Við 26. gr. hins breytta Maastricht, sem er í þremur töluliðum, stendur: "Áður 13. gr. sáttmálans um Evrópusambandið". Þetta eru rangar upplýsingar. Aðeins helmingurinn texta 1. töluliðar er úr gamla textanum en allt hitt er nýr eða breyttur texti. Lesandinn getur ekki séð að 3/4 textans er nýr. Það er fullt af svona dæmum.

Það þurfti ekki að finna upp hjólið
Það var algjör óþarfi að hafa ísensku útgáfuna svona lélega. Það er til mjög góð fyrirmynd á ensku (hér) sem danski Evrópuþingmaðurinn Jens-Peter Bonde ritstýrði. Þar eru skýringar í inngangi, allar breytingar og nýjungar feitletraðar og bent á helstu atriði á spássíum. Það hefði verið leikur einn að gera íslensku útgáfuna eins.

Svo hefði líka mátt setja hugtakaskýringar, t.d. um að þar sem talað er um "valdheimildir sem Sambandið deilir með aðildarríkjum" er ekki átt við að ESB og aðildarríkið deili með sér jöfnum rétti til lagasetningar. Heldur það að aðildarríki getur sett lög á sviði þar sem ESB hefur ekki gripið til lagasetningar. En setji ESB lög á því sviði þá ekki aðeins taka þau um leið gildi í öllum aðildarríkjum heldur falla þau lög sjálfkrafa úr gildi, sem aðildarríki hafði áður sett.

Það sem á brusselsku heitir að aðildarríki "deili valdheimildum með sambandinu" þýðir á mannamáli einfaldlega: Brussel ræður.

Það væri hægt að nefna allmörg fleiri dæmi um háskalegt innihald og lélega íslenska útgáfu, en ég læt þetta duga. Áhugasamir geta t.d. kynnt sér með aðstoð Google hvernig nýtt embætti utanríkisráðherra vex að umfangi og völdum. Því gegnir bresk barónessa sem enginn kaus, en er samt orðin valdamesta manneskja í allri Evrópu í utanríkismálum. Þannig virkar "lýðræðið" í Brussel.

 

Um bandorm og brusselskt "lýðræði"

Utanríkisráðuneytið hefur látið þýða Lissabon sáttmálann á íslensku og birt hann á vef sínum. Stærsta gallinn við íslensku útgáfuna er að það er ekki nokkur leið að átta sig á efnisinnihaldi Lissabon sáttmálans. Því mátti hæglega komast hjá, ef vilji var til þess.

Lissabon plaggið er nefnilega ekki sáttmáli (treaty) í eiginlegri merkinu, heldur "lög um breytingar á lögum", sem jafnan er kallað bandormur.

Forsagan er sú að fyrst var stjórnarskrá (Constitution for Europe) lögð fyrir þegnana, sem höfnuðu henni. Þá var gripið til þess ráðs að dulbúa stjórnarskrána sem bandorm. Sú undarlega leið var valin af tveimur ástæðum:

       1.  Að gera innihaldið óskiljanlegt.
       2.  Að sniðganga lýðræðið.

Fyrra takmarkið náist fullkomlega. Það urðu smá hnökrar á því síðara þar sem Írar fengu að kjósa um bandorminn og sögðu nei. Þess vegna urðu tafir á gildistöku á meðan Írar voru þvingaðir til að kjósa aftur og kjósa rétt. En kíkjum nánar á þessar tvær fullyrðingar:

　

Að sniðganga lýðræðið
Eftir að stjórninni í Brussel hafði mistekist að fá þegna sína til að samþykkja stjórnarskrána varð hún að finna ráð til að fá sínu framgengt. Svarið var bandormur! Þetta þótti svo mikið snjallræði að æðstu valdamenn reyna ekki einu sinni að fara í felur með tilganginn. Hér eru nokkrar umsagnir:

Það góða við að kalla þetta ekki stjórnarskrá er að þá getur enginn farið fram á þjóðaratkvæði.
- Giuliano Amato, í ræðu í London School of Economics, 21. febrúar 2007

Inntak og eðli stjórnarskrárinnar er enn til staðar. Það er staðreynd.
- Angela Merkel, í ræðu á Evrópuþinginu 27. júní 2007

Hvers vegna þessi dulbúningur? Fyrst og fremst til að koma í veg fyrir þjóðaratkvæði með því að nota ekki stjórnarskrárlegt orðalag.
- V. Giscard D'Estaing, 30. október 2007

Sá síðastnefndi var forseti stjórnarskrárnefndar ESB, svo hann veit um hvað hann er að tala. Landi hans, Nicolas Sarkozy forseti Frakklands, lagði þunga áherslu á það á fundi með Evrópuþingmönnum í nóvember 2007 að hin dulbúna stjórnarskrá mætti alls ekki fara í þjóðaratkvæði, því að "þá verður enginn Lissabon samningur".

Að gera innihaldið óskiljanlegt
"Stjórnarskráin átti að vera skýr, þessi samningur varð að vera óskýr. Hann hefur heppnast vel" sagði Karel de Gucht utanríkisráðherra Belgíu um samninginn. Sorglegt en satt. Lissabon bandormurinn er mikið plagg þar sem tvær lagagreinar skipta megin mál; sú fyrri í 65 töluliðum og sú síðari í 295 töluliðum. Skoðum tvö dæmi úr 2. gr., í íslenskri þýðingu:

 

72)
Grein 75 skal breytt sem hér segir:
(a) í stað orðanna "skal aflögð" í 1. mgr. skulu koma orðin "skal bönnuð"
(b) í staðinn fyrir "ráðið" í 2. mgr. skal koma "Evrópuþingið og ráðið"
(c) í staðinn fyrir "efnahags og félagsmálanefndina" í fyrstu undirmálsgrein 3. mgr. skal koma "Evrópuþingið og efnahags og félagsmálanefndina"

64)
Í stað 61. greinar skal koma kafli 1 sem fylgir hér á eftir og greinar 61 til 61 i. 61. grein skal einnig koma í stað 29. greinar sáttmálans um Evrópusambandið, grein 61 D skal koma í stað 36. greinar þess samnings, grein 61 E skal koma í stað greinar 64(1) í Sáttmálanum um starfshætti Evrópusambandsins og í stað 33. greinar sáttmálans um Evrópusambandið, grein 61 G skal koma í stað 66. greinar Sáttmálans um starfshætti Evrópusambandsins og grein 61 H skal yfirtaka 60. grein þess samnings, eins og skýrt er í 62. tölulið hér að framan.

 

Eins og sjá má er ekki hægt að fá nokkurn botn í Lissabon bandorminn öðru vísi en að samlesa hann með sáttmálum sambandsins eins og þeir voru. Það er ekki hægt að ætlast við að "venjulegt fólk" leggi í þá miklu vinnu sem þarf til að skilja innihaldið, enda var tilgangurinn að fela það. Þær greinar sem eru hreinar viðbætur er þó hægt að lesa, en þá vantar samhengið.

Það sem íslenska útgáfan segir ekki ...
Íslenska útgáfa Lissabon bandormsins er meingölluð. Úttekt á henni verður að bíða næstu færslu sem kemur eftir nokkra daga.

 

Stjórnarskráin sem breyttist í bandorm

Í ríkjum þar sem lýðræðislegur réttur manna er lítill eða enginn, er stjórnarskrá stundum "gefin" þegnunum af yfirvaldinu, sem veit hvað er þeim fyrir bestu. Þetta á t.d. við um ýmis kommúnistaríki, ríki sem búa við herforingjastjórnir, einræðisríki og Evrópusambandið.

Það er ekki hægt að ganga lengra gegn lýðræðinu en að taka af þegnunum réttinn til að kjósa um sjálfa stjórnarskrána. En einmitt það gerðu stjórnvöld í Brussel.

Stjórnarskrá á að vera grundvallarrit, samningur milli almennings og valdhafa. Hún þarf að vera stutt, auðlesin og á að fjalla um grundvallaratriði. Í lýðræðisríkjum gera menn ekki breytingar á stjórnarskrá nema í sátt við borgarana.

Lissabon bandormurinn er allt það sem stjórnarskrá á ekki að vera; óskiljanlegt torf upp á 271 síðu, þar sem tilgangurinn er vísvitandi falinn og lýðræðið sniðgengið. Þau mörgu plögg sem nú eru ígildi stjórnarskrár í ESB eru doðrantar þar sem fjallað er um stórt og smátt, allt frá rekstri kjarnorkuvera til stærðar á hænsnabúrum. Þar er valdið falið, miðstýringin dulbúin og lýðræðinu úthýst.

Meingölluð íslensk útgáfa
Þessi skrif eru undanfari næstu færslu þar sem rýnt verður tilurð stjórnarskrár fyrir Evrópusambandið, sem síðar var breytt í bandorm eftir að henni var hafnað af þegnunum. Einnig um íslensku þýðinguna á Lissabon bandorminum, sem er meingölluð.

 

Bandormur á íslensku

Á vef utanríkisráðuneytisins er nú hægt að lesa Rómarsáttmálann, Maastrichtsamninginn og fleiri ESB plögg á íslensku. Þetta eru „samsteyptar útgáfur", þ.e. samningarnir eins og þeir eru, að gerðum þeim breytingum sem Lissabon bandormurinn mælti fyrir um.

Ekki veit ég hver ritstýrði íslensku útgáfunni, en eflaust verða gerðar athugasemdir við þýðinguna, enda reiknað með því í fyrirvara á fyrstu síðu.

Ég leyfi mér að taka eitt lítið dæmi: Í yfirlýsingu nr. 52 lýsa evruríkin því yfir að fáninn, þjóðsöngurinn, einkunnarorðin, evran og Evrópudagurinn ...

... verða áfram í þessum löndum tákn samfélags borgara í Evrópusambandinu og tengsla þeirra við það.

Enska útgáfan er svona:

... will for them continue as symbols to express the sense of community of the people in the European Union and their allegiance to it.

Enskar orðabækur skýra „allegiance" með obligation, commitment, devotion, faith og loyalty. Þarna hefði átt að tala um hollustu eða trúnað, en alls ekki "tengsl". Var þetta nokkuð ritskoðað? Yfirlýsingin hljómar eins og hollustueiður á ensku en er gerð hlutlaus á íslensku. Hvers vegna?

Þeir sem stunda ESB trúboðið af hvað mestum móð (og harðneita að ESB sé sjálfstætt ríki í mótun) eru eflaust sáttir við ónákvæmni í þýðingu, ef hún gefur mildari mynd af Brusselveldinu en efni standa til. Óþarfi að láta íslenska lesendur sjá að það þurfi að sverja evrunni og yfirvaldinu hollustueið! 

 

Lissabon bandormurinn á ensku
Það er mjög gott mál að fá þessa texta á íslensku. Útgáfan stenst þó engan veginn samanburð við enska textann sem hinn danski Jens Peter Bonde, ritstýrði. Þar er hægt að glöggva sig mjög auðveldlega á þeim breytingum sem gerðar voru með Lissabon bandorminum. Útgáfu hans má finna hér og lykil fremst í bókinni.

 

Draumurinn um 0,8% Ísland

Í gær birtu tveir vefmiðlar fréttir af væntanlegum áhrifum Íslands við atkvæðagreiðslur innan ESB, ef svo illa færi að þjóðin léti plata sig þangað inn. Í báðum tilfellum er talað um 0,8%, þótt fjallað sé um sitt hvorn hlutinn. Það er rétt hjá báðum, svo langt sem það nær, en sé skyggnst aðeins fram í tímann er útlitið miklu verra en það.

Vefurinn AMX bendir á að Ísland fengi 0,8% þingsæta, eða 6 sæti af 750. 
Vefur Heimssýnar segir að í Ráðherraráðinu yrði vægi fulltrúa Íslands líka 0,8%, eins og Möltu sem fer með 3 atkvæði af 345.

Svartir dagar framundan fyrir smáríkin

En það eru miklu svartari dagar framundan fyrir fámennustu ríki ESB. Með Lissabon bandorminum var atkvæðareglum í Leiðtogaráðinu og Ráðherraráðinu breytt þannig að vægi Þýskalands nær tvöfaldast á meðan vægi Kýpur, Lúxemborgar og Möltu er skert um 90%. Þessi breyting tekur gildi 1. nóvember 2014. Það verður svartur dagur fyrir smáríkin í ESB. (Sjá nánar um breytinguna á þessari mynd.)

Ef Ísland væri nú þegar í þessum ógæfuklúbbi myndi vægi okkar í Leiðtogaráðinu og Ráðherraráðinu skerðast um 92,6% við gildistökuna; færi úr nánast engu niður í akkúrat ekkert. Þetta er gert um leið og neitunarvald, öryggisventill smáríkjanna, er fellt niður í 68 málaflokkum.

Þessi breyting gæti verið í lagi ef í ESB væri líka "öldungadeild" eins og er í Bandaríkjunum, þar sem öll fylki eiga tvo fulltrúa, óháð íbúatölu. En því er ekki að heilsa í Brussel svo breytingin er alveg skelfileg fyrir fámennu ríkin.  

Það getur verið að Össur eigi sér draum um 0,8% Ísland. En takist honum það fólskuverk að draga Íslendinga yfir velferðarbrú til Brussel þá verða áhrifin ekki nema 0,064%, eða minna en einn tólfti af því sem núna er. En hann mun ekki upplýsa íslenska kjósendur um það.

 

Ómakleg árás á ráðherra

Undir eðlilegum kringumstæðum myndi niðurlag viðtengdrar fréttar teljast efni í aðra frétt og stærri. Jafnvel stórfrétt. En það hljómar svona:

 

Össur Skarphéðinsson, utanríkisráðherra, gagnrýndi Einar [K. Guðfinnsson] fyrir að ráðast með ómaklegum hætti að Jóni Bjarnasyni, sjávarútvegs- og landbúnaðarráðherra, með því að segja að hann væri að færa sig í átt til Evrópusambandsins í sjávarútvegsmálum með frumvörpunum.

 

Þegar einn helsti talsmaður ESB aðildar Íslands telur það ómaklega árás að herma það upp á íslenskan ráðamann að vilja taka upp siði ESB, þá er það frétt. Nema þegar Össur Skarphéðinsson á í hlut. Jafnvel þótt hann sé með þessu að gefa ESB húrrandi falleinkunn í sjávarútvegsmálum.

Þetta er sami Össur og gekk svo langt í að draga upp glansmynd af ESB að það þurfti tvo erlenda embættismenn til að stoppa hann, taka af honum míkrófóninn og leiðrétta. Sá sem gengur fram af vel sjóuðum embættismönnum í höfuðvíginu í Brussel með blaðri sínu er ekki líklegur til að umgangast sannleikann af virðingu á heimavelli.

Össur hefur fyrir löngu tapað öllum trúverðugleika í umræðunni um Evrópusambandið. Þess vegna hnýtur enginn um þessa athugasemd hans og fréttin í fréttinni gufar upp.

 

Segir sjávarútvegsráðherra leita í smiðju ESB

€in mynt - €inn markaður

Bílaframleiðandinn Daimler AG gefur út tímarit sem heitir Mercedes-Benz Classic. Þetta er efnismikið 100 síðna blað í venjulegu tímaritsbroti. Sumir Benz eigendur fá þetta blað sent frítt en við hin eigum kost á að kaupa það. Efst á forsíðu er blaðið verðmerkt €6.50, sem gerir rétt rúmar þúsund krónur.

Fyrir neðan blaðhausinn koma svo sex verðmerkingar í viðbót með smærra letri:

       €6.50   Germany
       €7.60   BeNeLux
       €8.50   Italy
       €8.50   Spain
       €9.60   Finland
       €9.70   Greece

Grikkir, sem líklega fá fæstar evrur fyrir vinnu sína, þurf að greiða nærri 50% fleiri evrur en Þjóðverjar fyrir blaðið. Evran er greinilega ekki jafn verðmæt í öllum héruðum Evrulands og vinnuaflið ekki heldur.

Grein frá Íslandi
Í blaðinu er áhugaverð grein frá Íslandi, á bls. 78. Þar er rætt við Svein Þorsteinsson sem á gamlan eðal-Benz og greinin prýdd fallegum myndum frá Nesjavöllum, Þingvallavatni og víðar. Því miður rataði íslenska greinin ekki inn í vefútgáfu blaðsins. Áhugasamir þurfa því að verða sér úti um blaðið á 6, 7, 8, 9 eða 10 evrur, eftir atvikum.  

 

"Statt'ann upp brekkurnar"

Besta lesendabréf sem ég hef séð í háa herrans tíð skrifar Pétur Óli Pétursson hefilstjóri í Morgunblaðið í dag. Það er eins konar sendibréf sem hann ritar sveitunga sínum Steingrími Joð. Þessi grein er svo frábær að ég leyfi mér að birta hana hér í heild (og leyfisleysi).

===== ===== ===== =====

Hífðu í búkkann og statt'ann upp brekkurnar, Steingrímur

Ég eygði satt að segja ákveðna von í brjósti mér þegar þú settist í stól fjármálaráðherra. Sú von var fyrst og fremst bundin við bakgrunn þinn. Drengur góður sem alinn var upp á íslensku sveitaheimili á íslenskum mat innan um íslenskt sauðfé og íslenska náttúru. Drengur sem breyttist í ungan mann sem barðist til náms í fræðum krafta fósturjarðarinnar og fjármagnaði námið með vörubílaútgerð í samstarfi við föður sinn. Ungi maðurinn var gríðarlega vinnusamur og vílaði ekki fyrir sér að fara í hrefnuflutninga landshlutanna á milli að loknum vinnudegi hjá Vegagerðinni, og var mættur með fyrstu mönnum í vegavinnu að morgni. Það minnkaði ekki vonarneistann að ungi maðurinn hafði á námsárum sínum reynst öflugur keppnismaður í blaki.

Þegar núverandi ríkisstjórnarsamstarf Samfylkingar og Vinstri grænna var stofnað hafði ungi maðurinn elst. Hann hafði áratugareynslu af þingstörfum á elsta þjóðþingi heims, gegnt ráðherraembætti og allt. Vart var hægt að hugsa sér betri mann með jafngóðan bakgrunn til að rífa íslenska þjóð upp úr rústum íslenska efnahagshrunsins; bóndason úr Þistilfirði, ekki fæddur með silfurskeið í munni heldur heykvísl í annarri hendi og felgulykil í hinni. Maður sem lærði í uppeldi sínu að hafa orðheldni og vinnusemi að leiðarljósi. En viti menn! Hvað klikkaði? Við því er aðeins eitt svar; hann lenti í slæmum félagsskap í henni Reykjavík. En hvað er til ráða? Það er vitanlega að leita í ræturnar.

Skelltu þér til heimahaga í sauðburð og sjáðu lífið kvikna og vorið ganga í garð. Heilsaðu upp á gömlu sveitahöfðingjana, þar býr brjóstvitið sem gagnast hefur okkur vel öldum saman. Þar muntu komast að því að Brussel-peningunum er betur varið í samgöngubætur hér heima. Taktu beiðnabókina af Össuri, láttu Ögmund setja hann og rauðvínsliðið í farbann. Látum Stefán Þengilsson moka Víkurskarðið nokkur ár í viðbót og komum Vestfirðingum í vegasamband við um heiminn. Lögum hættuleg gatnamót, brýr og blindhæðir í vegakerfinu; það skilar sér strax í sparnaði í heilbrigðiskerfinu og kemur í veg fyrir örkuml einstaklinga. Smíðum nýjan Herjólf í Slippstöðinni á Akureyri, stóraukum þorskveiðar og framleiðslu á matvælum til útflutnings, t.d. með því að flytja Bakkavör heim og með lækkun á olíugjaldi getur þú bjargað þeim fáu vörubílstjórum sem eftir eru í landinu. Þetta voru nú kollegar þínir.

Þú hefur þetta allt í hendi þér, vinur minn. Ég trúi ekki að þú viljir láta minnast þín sem versta fjármálaráðherra Íslandssögunnar þegar möguleiki er á hinu gagnstæða. Láttu rakarasoninn frá Ísafirði bera þann titil áfram, þó hann hafi reyndar snúið frá villu vegar. Hann sá ljósið eftir að hann leitaði í ræturnar á Ísafirði, er honum varð litið upp í stjörnubjartan himininn og sá heillastjörnu sem nú fylgir honum, enda berst hann nú með kjafti, klóm og greininni tuttugustu og sjöttu fyrir íslenska alþýðu. Honum fer það svo vel úr hendi að það liggur við að ég fyrirgefi honum það að hafa sett Hagvirki hf. á hausinn með níðingsskap að hætti Breta.

Það er ekki of seint að snúa við blaðinu. Yfir Þistilfirði eru óteljandi heillastjörnur en í Evrópusambandsfánanum eru engar slíkar. Splittaðu nú drifið á Vabisnum, settu í fyrsta gír í háa kassanum, hífðu í búkkann og statt'ann upp brekkurnar. Þú getur þetta keðjulaus því hægri kanturinn er auður; þar nærðu spyrnu. Mundu að við tökum ekki hagvöxt að láni, við framleiðum hann. Tökum svo stöðuna í réttunum í haust. Þar flýgur kannski tappi af landaflösku því að í svona árferði þykir okkur vondur landi góður.

Kært kvaddur að sinni.
Pétur Óli Pétursson
Höfundur er hefilstjóri

 

Tvöfaldur hausverkur af aðild Íslands að ESB

Einn tvöfaldan IceSave takk!

Það er þyngra en tárum taki að horfa uppá hvernig komið er fyrir frændum okkar Írum. Hvernig sem á málið er litið þá á írska þjóðin sér ekki viðreisnar von nema til komi meiriháttar skuldauppgjöf. Því miður er hún ekki í sjónmáli.

Í fréttum RÚV var rætt við íslenska námsmey í Dublin. Sé hægt að byggja á svörum hennar eiga Írar langt í land með að gera sér grein fyrir alvarleika málsins.

Á morgun á að greiða atkvæði um niðurskurðartillögur írsku stjórnarinnar. Hér á Íslandi var boðaður 30 milljarða niðurskurður, m.a. með stórskertri heilbrigðisþjónustu víða um land. Niðurskurðurinn á Írlandi jafngildir því að hér væri skorið niður um 165 milljarða 2011-2014. Já 5,5 sinnum meira en við þurfum að þola í ár. Það er ógerningur að gera sér í hugarlund hvað það þýðir fyrir almenna borgara næstu árin.

En Írar eru í ESB og fengu "neyðarlán" frá vinum sínum í Brussel. Þetta er risalán með 5,8% okurvöxtum. Ekki til að hjálpa írsku þjóðinni, heldur til að halda lífi í ónýtum bönkum og bjarga evrunni. Þetta er neyðarlán í þeirri merkingu að það mun auka enn á neyð Íra á komandi árum.

Séu vaxtagreiðslur reiknaðar yfir á íslenskan mannfjölda jafngildir það 93,5 milljörðum á ári. Til samanburðar átti Icesave samningurinn, þessi glæsilegi, að bera 36,5 milljarða í árlega vexti. Þetta eru peningar sem verða klipptir út úr hagkerfinu með tilheyrandi margfeldisáhrifum. Þetta er tvöfaldur Icesave og hálfum betur. Samt er þetta kallað "aðstoð" á brusselsku.

Vítin eru til þess að varast þau. Það er ekki hægt að skella allri skuldinni á ESB og evruna, því græðgi og pólitík Íra sjálfra er stór orsakavaldur. En sú staðreynd að Írland er pikkfast í handjárnum evrunnar gerir þeim endurreisnina hrikalega erfiða og hún mun taka mjög langan tíma.

Þeir sem aðhyllast inngöngu Ísland í ESB, evrunnar vegna, ættu að fylgjast með gangi mála á Írlandi næstu mánuðina. Kannski að það opni augu þeirra. Ef ekki, þá munu Portúgal, Spánn og hugsanlega Ítalía koma í írska kjölfarið.

Meðan á þessu gengur boðar Jóhanna nýjan IceSave samning og Össur linast ekkert í þeim ásetningi að draga þjóðina til Evrulands! 

Spillingarfréttir á Sky

Á Sky News hafa í dag verið fluttar fréttir af ferð forsætisráðherra Bretlands til Brussel. Inngangur fréttarinnar vekur athygli, en þar er stjórnmálastétt Evrópuríkisin lýst sem embættismönnum úr öllum tengslum við evrópskan veruleika. Þar heimta menn meira fé frá aðildarríkjunum, sem standa í stórfelldum niðurskurði heimafyrir.

Sagt er frá mönnum sem valsa um sjóði af almannafé (the fabuled EU gravy train), þar sem lúxusbílar, dýrindis málsverðir og konfekt eru hluti af bjórlegnum busselskum lífsstíl. Einnig frá hroka sambandsins og ábyrgðarlausri meðferð á almannafé.  

Vonandi að RÚV fari að segja sannleikann á mannamáli eins og Sky. Ekki veitir af mótvægi við makalaus blaðaskrif utanríkisráðherra, sem birtir nú hverja greinina af annarri. Svo langt gengur hann í glansmyndagerðinni að jafnvel brusselskum embættismönnum ofbýður og reyna að leiðrétta vitleysuna.

Þegar ríkisstjórnin springur fær Össur örugglega vinnu á einni af áróðursskrifstofum ESB á Íslandi. Enda talar hann og skrifar nú þegar eins og áróðursmeistari Evrópuríkisins en ekki  sem utanríkisráðherra Íslands. Hann fengi ekki háa einkunn á Sky.

Hægt er að lesa frásögn Sky hér og horfa á fréttir.