Holta-Þórir ræðst á Ísland

Ekki nokkur einasti Íslendingur mun setja sig upp á móti því að tryggingasjóðurinn íslenski verji öllum þeim fjármunum sem hann fær úr þrotabúi gamla Landsbankans til að greiða innstæðueigendum í Bretlandi og Hollandi. Og það eru ekki litlar fjárhæðir. Þetta myndi gerast hvort sem samið er um eitthvað eða ekki. Ólögmætt inngrip Gordons Brown breytti þessu reyndar í skuld við breska ríkið, en það breytir ekki megindráttunum og á ekki að vera okkar vandamál.

Þjóðaratkvæðagreiðslan snýst því alls ekki um að borga eða borga ekki. En með því að kolfella IceSave 2 getum við mótmælt þeim ólöglega yfirgangi sem Bretar hafa komist upp með. Mótmælt þeim ólögmætu viðbótarútgjöldum sem þeir vilja setja á þjóðina, með ríkisábyrgð og veði í framtíðartekjum þjóðarinnar.

Íslendingar verða, þrátt fyrir að vera fámennir, að hafa bein í nefinu til að andmæla yfirgangi og óréttlæti. Andmæla því að Bretar geti í krafti stærðar sinnar og með misnotkun á ítökum í AGS, knúið Ísland til nauðasamninga. Samninga þar sem þeir breyta kröfuröð og hækka þannig verulega þá fjárhæð sem íslenska tryggingasjóðnum er gert að standa undir. Og það er aðeins eitt atriði af mörgum sem eru óásættanleg í málinu.

Hverjum er um að kenna?

Sumar týna sér í umræðunni um það hverju og hverjum sé um að kenna. Nær er að nýta kraftana til að leysa málið, hitt geta menn rifist um síðar.

Frá því í sumar, þegar Steingrímur Joð sagði  „ég skal þá vera Holta-Þórir" er eins og pólitísk sjónskekkja hafi plagað þann annars ágæta mann. Hann virðist vera pikkfastur í því fari að láta undan til að halda friðinn. Hvers vegna? Hvað er verðmætara er réttlætið í þessu máli?  

Hann telur að uppgjöf sé nauðsyn svo hægt sé að snúa sér að uppbyggingunni. Þeim orðum fylgja draugasögur um tímahrak, frostavetur og útskúfun. En hræðsluáróðurinn er hættur að bíta. Það hlýtur að skipta meira máli að fá sanngjarna niðurstöðu en að ljúka málinu sem fyrst.

Samt heldur Holta-Þórir áfram að ráðast á Ísland. Nú síðast í Bandaríkjunum og Svíþjóð. Vonum að verklagsreglur ríkisstjórnarinnar snúist um annað og meira en að lækka vexti. En komi til atkvæðagreiðslu er stóra spurningin hvort stjórnin muni áfram beita sér gegn þjóðinni eða söðla um og standa loksins með henni.

 

Flokkarnir hætti að rífast um Icesave

Að drepa gamla fólkið

"AGS heimtar svo skattahækkanir, niðurskurð opinberra útgjalda og kauplækkanir hjá öllum. Það er í besta lagi að loka sjúkrahúsum, stytta skóladaginn og drepa gamla fólkið úr næringarskorti svo lengi sem bankar í útlöndum fá sitt."

Þetta er tekið úr grein sem Jóhannes Björn birti á fimmtudaginn (hér) og er þriðja grein hans um horfur í efnahagsmálum. Þarna er talað um Lettland. Í Lettlandi er t.d. búið að loka 29 sjúkrahúsum og leggja niður yfir 100 grunnskóla. Allt í boði AGS, ESB og evrunnar.

Ísland er ekki nema hársbreidd frá því að leggja grunn að lettnesku ástandi, t.d. gæti ein IceSave undirskrift gert útslagið. Það ætti ekki að vera of flókið að koma í veg fyrir það með þjóðaratkvæðagreiðslu.

 

Ekki of flókið árið 2003

Vanur ógeðisdrykkjum

Steingrímur Joð fór létt með að hvolfa í sig ógeðisdrykk eftir kosningarnar, slíkur var þorstinn eftir völdum. Drykk sem innihélt Alþjóða gjaldeyrissjóðinn, nauðasamninga um IceSave og umsókn um aðild að Evrópuríkinu. Allt eitur í augum Vinstri grænna, bragðbætt með stóriðjuframkvæmdum. Þessu hvolfdi foringinn í sig án þess að depla auga.

Með hverju nýju klúðri sem upp kemur sé ég meira eftir að hafa gefið hinum vinstri græna flokki Steingríms Joð atkvæði mitt í apríl.

Núna er hann tilbúinn að sturta í sig IceSave af því að þá muni hugsanlega nýir möguleikar bjóðast. Og að sjálfsögðu fylgir söngurinn um tímahrak. Maður sem hvolfir í sig ógeðisdrykk til að slökkva valdaþorsta og er tilbúinn að láta þjóðna éta það sem úti frýs, er ekki trúverðugur. Því miður.

 

Betra en að deyja úr þorsta

Generalprufa í gunguskap

Fyrir áratug var lagið If you tolerate this, your children will be next mjög vinsælt. Það var flutt af einni af þekktustu hljómsveitum sem komið hafa frá Wales. Þótt samhengið í lagi Manic Street Preachers sé allt annað getur titillinn vel átt við IceSave málið okkar. Láti menn það yfir sig ganga, óbreytt, mun næsta kynslóð kenna á afleiðingunum.

Daginn fyrir gamlársdag var haldið eins konar gungupróf á Alþingi þar sem 33 svöruðu rangt og féllu á prófinu. Ögmundur var í hópi þeirra sem svöruðu rétt og bloggfærsla hans er í góðu samræmi við það. Núna reynir stjórnin að afstýra því að prófdómarinn - þjóðin sjálf - fái að gefa fallistunum einkunn.

Það væri stöðu Íslands til framdráttar að setja málið í þjóðaratkvæði og fella það með glans. Helst þannig að 70-80% kjósenda segðu nei. Ekki til að neita að borga (enda stendur sá kostur ekki til boða) heldur til að mótmæla því að hnefarétturinn ráði í samskiptum ríkja. Andæva þeirri ósvífni sem lesa má úr nauðungarsamningunum.

En þetta var bara generalprufan.

Stóra sýningin verður þegar fjallað verður um umsókn um aðild að Evrópuríkinu. Þeir sem ekki geta haldið uppi sjálfsagðri kröfu fyrir íslensku þjóðina, um að farið sé að lögum, mega alls ekki koma að stærri málum fyrir okkar hönd. Þeim er ekki treystandi.

Sumir reyna enn að halda því fram að IceSave og ESB séu tvö aðskilin mál. Samt eru þau samtvinnuð á alla kanta. Spurningin er frekar hvort IceSave og ESB séu eitt og sama málið. Ég er ekki frá því að svarið sé já.

 

Svíar handrukkarar Breta og Hollendinga

Jónína Rós er alþingismaður

Það var talað um Facebook lýðræði í Silfrinu um daginn. Þingmaðurinn Jónína Rós Guðmundsdóttir skráði sig í einn Facebook hóp, sem setur fram þá kröfu að Ólafur Ragnar Grímsson segi af sér. Sök hans er að hafa vísað IceSave lögunum til þjóðarinnar.

Í kröfu Facebook hópsins eru tvær fullyrðingar, hvor annarri fráleitari. Jónína Rós alþingsmaður setti nafnið sitt samt undir kröfuna. Textinn er svohljóðandi:

"Við kærum okkur ekki um forseta sem ákveður nýja stjórnskipun fyrir Ísland einn síns liðs og gerir ríkið marklaust í alþjóðlegum samskiptum."

Forseti getur ekki ákveðið "nýja stjórnskipan einn síns liðs" með því að vísa lögum til þjóðarinnar, til synjunar eða staðfestingar. Forseti getur heldur ekki "gert ríkið marklaust" í samskiptum við önnur lýðræðisríki, með því að fara að þeim reglum sem settar eru í stjórnarskrá lýðveldisins.

Jónína Rós alþingismaður greiddi atkvæði með nýju IceSave lögunum á þingi, eins og allir þingmenn Samfylkingarinnar. Það er ekki gott að átta sig á hvers vegna.

          Jónína Rós tók aldrei til máls í fyrstu umferð.

          Jónína Rós tók aldrei til máls í annarri umferð.

          Jónína Rós tók aldrei til máls í þriðju umferð.

En þingmaðurinn gerði grein fyrir atkvæði sínu, bæði eftir aðra umferð (hér) og við lokaafgreiðslu (hér). Þar er ekkert að finna sem skýrir efnislega niðurstöðu hennar í málinu. Aðeins margtuggnar krataklisjur um að standa við skuldbindingar og þátttöku í samfélagin þjóðanna.

Alveg makalaus bloggfærsla

Jónína Rós, þingmaður Samfylkingarinnar, skrifaði eyjublogg, daginn sem forseti Íslands vísaði lögunum til þjóðarinnar. Fyrirsögnin er "Ísland er þingbundið lýðveldi" sem á væntanlega að þýða að Ísland er lýðveldi með þingbundinni stjórn (eitthvað feilað á 1. gr. stjórnarskrárinnar). Í færslunni lýsir hún vonbrigðum sínum með niðurstöðu forsetans og segir síðan.

Ekki af því að ég treysti ekki Íslendingum til að taka afstöðu til mála á skynsamlegum nótum heldur vegna þess hversu flókið málið er ...

Er það of flókið fyrir þjóðina? Þrátt fyrir traustið á þjóðinni gengur hún strax í næstu málsgrein út frá því að Íslendingar séu upp til hópa kjánar og segir:

...það að telja fólki trú um að með því að skrifa nafn sitt á netsíðu hverfi Icesaveskuldbindingin er ljótur leikur ...

Ég veit ekki um neinn sem stendur í þeirri trú að með því að skrifa nafn sitt á netsíðu sé hægt að láta IceSave kröfuna hverfa. Jónína Rós endar svo hina furðulegu bloggfærslu sína með því að segja að forsetinn sé "bundinn af ákvörðunum þingsins" en megi samt skjóta málum til þjóðarinnar!

Ég treysti þjóðinni betur en þinginu

Það er einmitt vegna þingmanna eins og Jónínu Rósar Guðmundsdóttur, sem ég treysti þjóðinni betur en þinginu. Hún hefur það sér til einhverra málsbóta að vera nýliði á þingi og hefur því enga reynslu af löggjafarstörfum. Tveir af hverjum þremur þingmönnum hófu þingmennsku 2007 eða síðar, sem kann að skýra hvers vegna Alþingi er jafn veikt og raun ber vitni.

Jónína Rós segist treysta Íslendingum, en gerir það ekki. Henni finnst í lagi að taka þátt í Facebook lýðræði og skrifar þar undir fráleitan texta, en er "reið og hrygg" yfir því að þjóðinni sé boðið upp á alvöru lýðræði, samkvæmt leikreglum stjórnarskrárinnar.

Ég treysti þjóðinni betur en þinginu í þessu máli.

 

Þingmaður skorar á forsetann að segja af sér

"aðrir geta borið töskurnar hans"

Í íþróttum verða menn að kunna að taka tapi. Það er hluti af þroska keppnismannsins. Sama gildir í annarri keppni og líka í stjórnmálum. Menn verða að kunna að halda reisn. Missa ekki andlitið.

Þegar Össur utanríkisráðherra skýrði hvers vegna hann gat ekki fylgt forsetanum til Indlands missti hann andlitið. Hann gat ekki stillt sig um að hnýta aftan við: "Það eru örugglega einhverjir aðrir sem geta borið töskurnar hans þar" og hljómaði eins og tapsár krakki.

Þessi makalausa athugasemd gæti verið samnefnari fyrir þann skort á fagmennsku sem einkennt hefur viðbrögð stjórnarinnar við synjun forseta. Við sáum þetta strax á fundi leiðtoganna með fréttamönnum daginn sem forseti vísaði málinu til þjóðarinnar. Taugveiklun, ójafnvægi og reiði sem engum duldist.  

Það að Hrannar B. Arnarsson, einn af forsætisráðherrum landsins, telji sig geta talað eins og í eldhúsinu heima þegar hann tjáir sig um pólitík á alþjóðlegum samskiptavef, er angi af sama skorti á fagmennsku.

Forsetinn lagði ekki aðrar byrðar á Össur en að vinna vinnuna sína; að létta drápsklyfjum af þjóðinni eins og kostur er. Nokkuð sem hann hefði átt að beita sér fyrir óbeðinn.

 

Fésbókarsíðan ekki opinber

Súrrealíska Ísland

Einu sinni heyrði ég súrrealískan brandara. Spurt var: "Hver er munurinn á krókódíl?" Og svarið var: "Hann getur hvorki hjólað". Sumum þótti þetta fyndið.

Þetta er álíka súrrealískt og íslensk pólitík.

Franskur hagfræðingur bendir á galla í málflutningi Bretar og Hollendinga í IceSave deilunni og telur þá bera nokkra ábyrgð. Frakkinn, sem á sæti á Evrópuþinginu, telur lagalega stöðu þeirra veika og að þeir eigi e.t.v. engar kröfu á Íslendinga um greiðslur.

Hann fær harkaleg viðbrögð. Frá hverjum?

Bretum? Nei.

Hollendingum? Nei.

Árásirnar koma frá Íslandi. Ekki frá einhverjum, heldur frá tveimur þingmönnum. Punkturinn yfir i-ið er að þetta eru þingmenn stjórnarflokkanna tveggja. Það er eitthvað absúrd við þetta.

Svo undrast stjórnarliðar ásakanir um að þeir gangi erinda Gordons Brown.

 

Lipietz vísar gagnrýni á bug

Mistök Evu Joly

Nú þegar tveir stjórnarþingmenn hafa opnað augu þjóðarinnar fyrir sannleikanum er mér orðið ljóst hvílík mistök það voru hjá Evu Joly að leita ráða hjá erlendum sérfræðingum, þingmönnum, rágjöfum og hagfræðingum.

Þeir skilja ekki neitt. Ekkert frekar en ritstjórar breskra stórblaða, sem halda allt í einu að Ísland eigi sér málsbætur. Jafnvel einhvern rétt.

Hún Eva okkar hefði getað sparað sér þetta allt með því að slá á þráðinn til skipstjóra í Ólafsfirði og ræða málin. Hann veit þetta allt miklu betur en útlendir "sérfræðingar" sem misskilja og rangtúlka allt.

 

Segir margt athugavert við málflutning Lipietz

Erfiðustu andstæðingar Íslands

Þótt mjög hafi málin snúist til betri vegar er langt frá því að búið sé að tryggja að skynsemin og sanngirnin verði ofaná. Öll helstu blöð á Bretlandi hafa kynnt sér IceSave málið af kostgæfni eftir að Ólafur Ragnar greip í taumana, umfjöllun þeirra ber þess glöggt merki. Hvert blaðið á fætur öðru bendir á þær vafasömu aðferðir sem ríkisstjórn Gordons Brown beitti til að kúga Íslendinga til að fallast á nauðungarsamninga.

Financial Times, Obeserver, Indipendent og fleiri blöð vilja nú að málið sé skoðað af sanngirni. Meðal sérfræðinga sem styðja kröfu Íslands um réttlæti má nefna Michael Hudson, Alain Lipietz og að sjálfsögðu Evu Joly. Þá hafa stjórnmálaleiðtogar í Lettlandi og Litháen lýst yfir stuðningi við Ísland auk sérfræðinga frá Írlandi, Bandaríkjunum, Bretlandi, Hollandi, Frakklandi og víðar.

Erfiðustu andstæðingar þjóðarinnar

Við Íslendingar eigum þó enn eftir að sigrast á erfiðasta andstæðingnum. Þótt hin skelfilega fréttastofa RÚV sé skæður andstæðingur er það barnaleikur í samanburði við ríkisstjórnina. Jóhanna og Steingrímur, strengjabrúður þeirra og spunatrúðar verða að hætta stríðinu gegn þjóð sinni. Nokkrir úr hópi Vinstri grænna standa gegn ósómanum en ekkert afgerandi hefur enn heyrst frá Samfylkingunni sem bendir til að kratar ætli að hætta að berjast fyrir Gordon Brown, formann bresku Samfylkingarinnar.

Ef viðtal Egils Helgasonar við Evu Joly og Alain Lipietz, í Silfrinu í dag, dugir ekki til að telja þeim hughvarf, þá er þeim ekki við bjargandi. Nú á Jóhanna aðeins tvo kosti; að skipta um kúrs eða hverfa úr ríkisstjórn.

 

„Ekki einhliða innanríkismál“

Svo einföld atkvæðagreiðsla

Aðgerðaáætlun ríkisstjórnarinnar, Einfaldara Ísland, er á forræði forsætisráðuneytisins. Verkefnið hófst 17. október 2006 og miðar m.a. að því að minnka skriffinnsku og einfalda markvisst bæði opinbert regluverk og stjórnsýslu.

Frá því að núverandi stjórn tók við hefur þessu verið snúið við og kerfið þyngt og flækt eftir föngum. Meðal annars með því að gera skattkerfið nógu flókið til þess að venjulegur launamaður geti ekki sannreynt hvort staðgreiðsla hans sé rétt reiknuð á launaseðli.

Það kemur því ekki á óvart að spurningin sem nota skal í þjóðaratkvæðinu um IceSave nauðungarsamningana sé gerð svo flókin að hún sprengi þekkta skala um flækjustig.

Svarið er samt einfalt: "Nei, þau eiga að falla úr gildi".

Handbók um undirbúning og frágang lagafrumvarpa, er liður í verkefninu Einfaldara Ísland. Henni hefur líklega verið stungið undir stól um leið og ákveðið var að hverfa frá hugmyndum um einföldun kerfisins. Spurningin góða skal vera svona:

Lög nr. 1/2010 kveða á um breytingu á lögum nr. 96/2009, um heimild til handa fjármálaráðherra, fyrir hönd ríkissjóðs, til að ábyrgjast lán Tryggingarsjóðs innstæðueigenda og fjárfesta frá breska og hollenska ríkinu til að standa straum af greiðslum til innstæðueigenda hjá Landsbanka Íslands hf. Alþingi samþykkti lög nr. 1/2010 en forseti synjaði þeim staðfestingar. Eiga lög nr. 1/2010 að halda gildi? 

Ríkisstjórninni hefur tekist vel upp í að flækja einn atkvæðaseðil. Það er varla hægt að ná betri árangi en að sprengja skala um flækjustig. 

 

Lög um þjóðaratkvæði samþykkt