Eru ráðherrar "bara hásetar"?

Þegar fjölmiðlar spyrja fólkið á götunni um landsdómsmálið er enginn sáttur, þótt af mismunandi ástæðum sé. Flestir segja að annað hvort hefði átt að ákæra alla eða engan. Sumir, sem tjá sig á vefnum, telja þó niðurstöðuna ásættanlega og vísa til sjóprófa, þar sem skipstjórinn einn er dreginn til ábyrgðar vegna sjóslysa.

En skipstjórarökin halda ekki.

Geir Haarde var sannarlega skipstjórinn. En að líkja Árna, Björgvini, Ingibjörgu og hinum ráðherrunum við óbreytta háseta er út í hött. Þau voru ráðherrar! Þau voru handhafar framkvæmdavalds og þingmenn að auki. Hásetarnir á þjóðarskútunni eru mörgum mörgum lögum neðar í pýramída samfélagsins. Að jafna málinu við sjópróf gengur ekki upp.

Alþingi átti að fjalla um athæfi sem varða refsingu, en ekki (flokks)pólitískt uppgjör.

Komist menn á annað borð að þeirri niðurstöðu að framin hafi verið athæfi sem varða fangelsisvist, þá er óhugsandi að slíkur gjörningur geti skrifast á einn mann í tólf manna ríkisstjórn. Ekki einu sinni þótt hann sé forsætisráðherra, hrunið snertir of marga þætti til þess. Beri "skipstjórinn" meiri ábyrgð en aðrir, ætti það að endurspeglast í úrskurði landsdóms en ekki í pólitískum sýknudómi Alþingis.

Alþingi er máttlítið og ósjálfstætt.

Rannsóknarnefnd Alþingis gerir í skýrslu sinni margar athugasemdir við framgöngu stjórnmálamanna undanfarin ár, sem einskorðast ekki við ráðherra. Alþingi er gagnrýnt fyrir skort á sjálfstæði og faglegum vinnubrögðum, fyrir að lúta leiðtogavaldi og að vera eins afgreiðslustimpill fyrir framkvæmdavaldið. Gagnrýnt fyrir að bregðast almenningi.

Afgreiðslan á landsdómsmálinu var ekki til þess fallin að auka virðingu almennings fyrir hinni aldagömlu löggjafarstofnun. Það læðist jafnvel að manni sá grunur að sumir þingmenn hafi ekki skilið til fulls hvað í þingsályktuninni fólst. Afgreiðslan breyttist í pólitískan hráskinnaleik, sem var því miður fyrirséð.

Það þarf greinilega að endurreisa Alþingi á alla vegu: Virðingu þess, sjálfstæði og faglega getu. Þangað til er Alþingi ófært um að fara með ákæruvald.

 

Ískalt viðmót á þinginu

Lilja stendur uppúr!

LILJA MÓSESDÓTTIR vill segja upp samstarfinu við rukkarana í AGS, en telur að til þess skorti pólitískan kjark. Aðrir vilja klára viðbótar níu mánuði. Þetta sagði hún og útskýrði í þættinum Návígi í sjónvarpinu í gær.

Ef þú sást ekki þáttinn skaltu smella hér og verja næstu 28 mínútum í að hlusta.

Þetta er besta viðtal við stjórnmálamann sem heyrst hefur lengi. Þarna talar þingmaður sem greinilega er í meiri tengslum við íslenskan almenning en við eigum að venjast frá ráðamönnum.

Lilja stendur uppúr.

Hún er klár, jarðbundin og samkvæm sjálfri sér. Það er sjaldgæft að heyra stjórnmálamann gagnrýna eigin flokk eins og Lilja gerir, málefnalega og af kjarki. Enn sjaldgæfara að heyra þá mæla með hugmyndum andstæðinganna, sem Lilja gerir líka, óhikað. Hún lætur málefnin ráða.

Hún tekur undir hugmyndir Sjálfstæðisflokksins um skattlagningu iðgjalda í séreignarsjóði og segir að Framsókn hafi átt bestu hugmyndina um lausn á skuldavanda heimilanna. En hugmyndin var kæfð af því að hún kom ekki frá réttum flokki.

Hún greinir frá því að hafa oft tekist á við Steingrím um AGS, sem hefur heljartök á stjórn bankamála. Einnig lýsir hún vonbrigðum sínum með frammistöðu eigin flokks í ýsmum málum og segir að erfitt sé að starfa með flokki sem sér bara eina lausn og á þar við óbilandi (en bilaða) ESB trú Samfylkingarinnar.

Þessi þáttur ætti að vera aðal fréttaefni dagsins.

 

Þriðja endurskoðunin samþykkt

Össur í alvöru útrás

Til viðbótar við orkuútrás ætti Össur að boða stórfelldan útflutning á pólitískum patentlausnum. Enda glaðvaknaður og búinn að yrkja vísu. Margar þjóðir þurfa sárlega á lausnum að halda og aðstoð Össurar mynda bæta ímynd okkar.

Hann ætti að byrja á Írlandi.

Það er virkilega dapurt að fylgjast með fréttum frá Írlandi þessa dagana. Ástandið þar er orðið verra en hér, þrátt fyrir að þar hafi ekki orðið neitt bankahrun (á yfirborðinu). Og ástandið heldur bara áfram að versna.

Einhver góðhjartaður íslenskur krati ætti að benda frændum okkar á hina einu sönnu lausn; að sækja um aðild að ESB og taka upp evruna. Bara við að sækja um aðild hefst batinn.

Það er sama hvort maður les Irish Independent, Irish Times, Wall Street Journal, Daily Telegrahp, The Independent eða eitthvað annað, allar fréttir frá Írlandi eru um versnandi ástand og engin batamerki.

Þetta hefði aldrei farið svona illa á Írlandi ef þeir væru í ESB og með evruna. Össur segir það.

----------  ----------  ----------

Eina tæknilega vandamálið er að Írland gekk í Efnahagsbandalagið 1973 og er búið að vera með evruna frá því hún var tekin upp 1999/2002. En vel vakandi Össur finnur örugglega lausn á því.

 

Össur boðar orkuútrás

64% vilja "kíkja í pakkann"

Samkvæmt skoðanakönnun Fréttablaðsins vilja vilja 64% landsmanna ljúka aðildarviðræðum við ESB og kjósa um málið í þjóðaratkvæðagreiðslu. Fréttin er á forsíðu undir fyrirsögninni "Viðhorfið gjörbreytt"

Prófessor í stjórnmálafræði er spurður út í niðurstöðurnar

Kannski sýnir þetta hvað viðhorf fólks í allri þessari Evrópuumræðu virðast vera flöktandi. Kannski er þetta vísbending um það frekar en að einhver kúvending hafi orðið eða að fólk hefur áttað sig á því að það er ekki valkostur að bakka út úr viðræðunum þegar þessi ferð er hafin og engin áhætta fólgin í því að halda viðræðum áfram.

Hittir hann ekki einmitt naglann á höfuðið? Fólk telur að málið sé komið svo langt á veg að ekki sé hægt að bakka út úr því. Raunverulega er viðhorf meirihlutans: Við verðum að láta okkur hafa það.

Einnig er athyglisverð grein á bls. 12 í sama blaði undir fyrirsögninni "Þjóðarframleiðsla ykist um 6 til 7% innan ESB". Fyrirsögnin er greinilega valin með tilliti til áróðursgildis, enda lesa margfalt fleiri fyrirsagnir en greinarnar sjálfar.

Sterkasti punkturinn í greininni er nefnilega að það þurfi að verja fiskimiðin við Ísland með öllum tiltækum ráðum. Meðal annars segir þetta:

En það má alls ekki leyfa rányrkju ESB á íslenskum miðum

Þessar tölur eru háðar því skilyrði að fiskveiðimálunum sé ekki klúðrað.

... vandamálið er að hjá ESB hafa þeir veitt meira en stofnarnir þola og þeir eru að eyðileggja auðlindina.

Spá um aukna þjóðarframleiðslu er ekki annað en spá. Því var líka spáð (og fullyrt) að viðskipti milli landa myndu þrefaldast með tilkomu evrunnar. Nú eru mörg ríki búin að nota evruna í áratug og spáin gekk ekki eftir. Evrudraumurinn er loftkastalinn sem hrundi.

Á miðri síðunni er dreginn út einn áherslupunktur, sem er þessi: Það er alveg ljóst að það er hægt að ganga úr bandalaginu aftur. Í þessu leynast skilaboð um að það sé allt í lagi að prófa að vera smá í Evrópusambandinu.

Það er alltaf kostulegt þegar bent er á skilnaðar-klausu Lissabon sáttmálans sem einn af kostunum við ESB. Margir þeirra sem rýnt hafa í hana segja að það sé efnahagslegur ómöguleiki að komast út, eftir að ríki er gengið í bandalagið og búð að taka upp evruna.

En þessi klausa og fyrirsögnin (bls. 12) eru skólabókardæmi um hvers vegna menn vilja ráða yfir fjölmiðlum. Það er hægt að hafa mikil áhrif á umræðuna og skoðanamyndun. Ekki síst þegar blað er borið frítt inn á hvert heimili.

 

Slæmar fréttir og verri fréttir

Þegar ég kíkti á RSS fréttastraum fyrir fréttir af stjórnmálum í Evrópu, gáfu fyrirsagnirnar sem við blöstu ekki bjarta mynd af ástandi og stjórnarháttum í Brussel. Þetta eru ýmist slæmar fréttir eða verri, en engar sem þegnarnir geta glaðst yfir. Í besta falli að eitthvað hlutlaust slæðist með, stöku sinnum.
 

Frétt #1 er um vanda Írlands. Sumir telja að þar sé næsta Grikkland í uppsiglingu, enda staða þeirra orðin verri en staða Íslands!

Frétt #2 er líka um Írland, að landið þurfi að fá hjálp strax til að forðast erfitt efnahagslegt dauðastríð (long, ardouos, slow deth).

Frétt #3 er um að 17 fyrrum kommissarar séu enn á launum hjá Evrópuríkinu, þrátt fyrir að vera komnir í önnur vel launuð störf. Þar er það Joe Borg sem toppar spillingarlistann, sá sami og flutti erindi í Reykjavík um helgina.

Frétt #4 segir að Belgar vilji nota tækifærið, meðan þeir gegna forystu, til að stofna nýtt embætti evrópsks saksóknara, sem er í andstöðu við nokkur ríki. Menn geta haft ólíkar skoðanir á hvort það er slæm frétt, eins og allar hinar.

Frétt #5 er um að kostnaður við sendiráð Evrópuríkisins sé komin 5.200 milljónum króna fram úr áætlun. Það er frú Ashton, barónessan sem enginn kaus, sem opnar sendiráð um allan heim, enda lítur hún á ESB sem eitt sjálfstætt ríki.

Frétt #6 er svo um að stækka þurfi björgunarpakka Grikklands og teygja til ársins 2013, en þar flækist töframyntin evra fyrir öllum lausnum.

Frétt #7 segir að Bretar séu ósáttir við að lengja fæðingarorlofið, sem þeir hafa ekki efni á, en skipanir séu væntanlegar frá Brussel - sem ræður.

Frétt #8 er síðan um að Frakkar, Þjóðverjar, Spánverjar og Portúgalar telja evruna ekki góðan kost: "a bad thing for their economy"

Og þetta eru aðeins átta fyrstu tenglarnir á mánudagskvöldi. Þetta er bara dæmigerður dagur fyrir Evrópusambandið, draumaríki íslenskra krata. Þetta er hin raunsanna lýsing á samvinnu sem breytist í ríki sem er að kikna undan eigin skrifræði.