ESB tapaði (óvænt) hjá SÞ

"Við munum sigra í þessum kosningum á næsta ári" sagði fulltrúi utanríkisráðherra Evrópuríkisins, þegar ESB var hafnað hjá Sameinuðu þjóðunum á þriðjudaginn.

Höfnunin kom Brusselvaldinu mjög á óvart, enda líta ráðamenn þar svo á að ESB sé ekki bara "samráðsvettvangur sjálfstæðra ríkja" heldur fullgilt sjálfstætt ríki. Á þeim grundvelli var sótt um. 

Lítið sem ekkert er fjallað um þessa eðlisbreytingu í íslenskum fjölmiðlum, þrátt fyrir að Ísland eigi í "aðildarviðræðum" við ESB.

Lissabon samningurinn á að "gera Evrópusamrunann straumlínulagaðan", meðal annars var stofnað til tveggja nýrra embætta; forseta og utanríkisráðherra. Í rökréttu framhaldi af því var sótt um sæti hjá Sameinuðu þjóðunum þar sem ESB hefði sömu stöðu og Kína, Rússland, Bandaríkin og önnur sjálfstæð ríki. 

Fyrsti utanríkisráðherra Evrópuríkisins er breska barónessan Catherine Ashton, sem enginn kaus. Hún var handvalin af ríkisstjórn Barrosos, forsætisráðherra ESB. Háttvirtir kjósendur, 500 milljón þegnar Evrópuríkisins, kusu Barroso ekki heldur.  

Ætlun þeirra er að forseti leiðtogaráðs ESB fái að ávarpa þingið eins og aðrir þjóðarleiðtogar. Forsetinn heitir Van Rompuy, óþekktur Belgi sem enginn kaus, enda vissi hann ekki sjálfur að hann væri í framboði. Hann var handvalinn í bakherberjum Barrosos.

En þríeykið Barroso, Belginn og barónessan munu ekki gefa sig. Þótt þau byggi vinnu sína á þrí-felldri stjórnarskrá ætla þau að sjá til þess að á næsta ári verði ESB samþykkt sem fullgilt sjálfstætt ríki á alþjóðavettvangi.

 

Þegar þeim hefur tekist ætlunarverk sitt verður fróðlegt að heyra skilgreiningar stjórnmálafræðinga. Menn geta þá velt fyrir sér hvort ESB uppfylli öll eigin skilyrði og þessari teórísku spurningu: Ef ESB sækti um inngönu í ESB, yrði því þá hafnað?

Svarið er nánast örugglega já.

 

Athugasemdir

[Vendetta, 18.9.2010 kl. 12:42]

Þetta er snilldarleg færsla. En það hefur verið öllum ljóst frá því að ESB var sett á laggirnar sem arftaki EBE, að fyrirmynd samrunasinnanna í Bruxelles voru Bandaríkin og markmið sambandsins til lengra tíma litið var að verða sambandsríki eins og USA, eins fáránlega og það hljómar. Ætli þeir geri líka ráð fyrir borgarastyrjöld til að ná þessu fram?

Umræðan um að framkvæmdarstjórn ESB sé þegar farið að sækja um aðild að SÞ, sem um eitt ríki væri að ræða, er eitthvað sem ESB-sinnar munu eflaust reyna að forðast eða gera lítið úr.

[Haraldur Baldursson, 19.9.2010 kl. 11:03]

Það er svo merkilegt að ESB er lagt inn á velferð sem borgarar þess hafa akkúrat ekkert um að segja. Þetta Keisrarveldi er farið að minna um of á miðaldirnar, þar sem bóndadurgarnir höfðu ekkert um sín mál að segja.

Það væri hægt að gera ESB að sambandi landa sem hefðu viðskipti, ferðafrelsi og frelsi að leiðarljósi. En stefna þessu um samruna og alræði er komið svo gjörsamlega út fyrir prýðismarkmið upphafs þess....

Hvernig stendur á því að ESB-sinnar vilja ekki sjá þetta ? Ég vill ekki trúa því að persónulegir hagsmunir ráði ferð nema tiltölulega fárra.

[Sverrir Einarsson, 19.9.2010 kl. 11:50]

Ef á að sækja um eitthvað þá vil ég sækja um aðild að BNA (ef það er hægt) og taka upp dollar sem mynt okkar.

Til "vara" vil ég ekki sækja um neitt halda áfram að vera Íslendingur og fá leyfi til að nota Dollar sem gjaldmiðil......... 

Ekki finnst mér neitt skrítið  þó ESB sinnar láti sem þeir sjái þetta ekki......

[Vendetta, 19.9.2010 kl. 12:04]

Ég held, að framkvæmdastjórnin og þingið í Strasbourg lifi í þeirri blekkingu, að bara vegna þess að aðildalönd ESB hafa ekki ekki lengur sjálfstæða stefnu í utanríkismálum (þau eru í raun með takmarkaða heimastjórn og eru ekki sjálfstæð, það er sama staða og Ísland hafði á árunum 1904 - 1918), þá sé ESB orðið að einu ríki.

Draumur embættismanna um ESB sem eina samræmda þjóð með góðu og illu (evrópumennið) mun aldrei verða að veruleika, því að draumur þeirra er martröð borgaranna (nema Þjóðverja). Þjóðirnar eru gjörólíkar og eiga að halda áfram að vera það, ef ég fæ einhverju ráðið.

En það verður það ekki fyrr en öll forsetaembætti í aðildarlöndunum hafa verið lögð niður og allar konungsfjölskyldur verið settar á eftirlaun til að gera forseta ESB að raunverulegum "þjóðhöfðingja", sem borgarar allra aðildalandanna (nema Þýzkalands) munu ekki sætta sig við. Svo að það mun ekki gerast án átaka, og þá á ég við borgarastyrjaldar í Evrópu, einmitt það sem Rómarsáttmálinn átti að koma í veg fyrir á sínum tíma.

Þannig að ég spái því, að ESB verði ekki meðlimur að SÞ (og þar með verði öll sæti aðildalandanna lögð niður, líka sæti Frakka og Breta í Öryggisráðinu) fyrr en á næstu öld í fyrsta lagi, nema allt fari á versta veg.

[Haraldur Hansson, 19.9.2010 kl. 20:14]

Þakka innlitið og athugasemdirnar.

Barónessan getur huggað sig við það að hún opnaði fjölmörg sendiráð ESB, í öllum heimshornum, daginn eftir tapið hjá SÞ. Enda skal ESB verða eitt ríki.

Það sem nafni minn Baldursson nefnir er e.t.v. samanburður á Efnahagsbandalaginu sem var og Evrópusambandinu sem er. Því miður virðast margir aðildarsinnar lýsa ESB eins og það sé bara gamla EBE sem hvarf með Maastricht 1992. Með Lissabon er stigið enn stærra skref sem lítið er talað um.

Get ekki tekið undir með Sverri. Dollarinn hefur ekki töframátt frekar en evran. Ekkert getur komið í staðinn fyrir góða efnahagsstjórn, vandaða stjórnsýslu og fagleg vinnubrögð. Kreppan á að verða okkur lexía í þeim efnum. Ég legg til að við höldum okkur við Ísland og krónuna.

Annars get ég tekið undir flest. Vendetta talar um "borgara allra aðildarríkjanna". Þótt orðin séu notuð jöfnum höndum er blæbrigðamunur á tala um borgara og þegna. Það fyrra oftar tengt réttindum en hitt skyldum. Þess vegna tala ég um "þegna Evrópuríkisins" í færslunni. Það á betur við.