Tæknileg mistök?

Það voru þá bara tæknileg mistök hjá Hæstarétti að dæma Tryggva í 12 mánaða skilorðsbundið fangelsi.

Mér er slétt sama hvað Tryggvi gerir eða gerir ekki í Landsbankanum. Nú er staðan sú að útrásarruddarnir hafa sett Ísland á hliðina. Bæði Landsbankinn og Baugur eiga þar hlut að máli.

Það er ekki til að auka trúverðugleikann, eða trú nokkurs manns á nokkrum hlut, að sá sem hlaut þyngsta dóminn í Baugsmálinu skuli vera ráðinn til starfa hjá Landsbankanum. Að sýsla með fé.

Þetta er nokkuð sem Nýja Ísland þarf ekki á að halda.  

Tryggvi: Kem ekki nálægt Baugi

Spriklandi á Grikklandi (fórnarlömb evrunnar)

Verður Grikkland fyrsta fórnarlamb evrunnar? Mótmælin þar í landi snúast ekki lengur um morð á unglingspilti eingöngu, heldur um fátækt, atvinnuleysi og dökkar framtíðarhorfur.

Fyrstu brestir ESB í kreppunni eru nú sýnilegir. Evran er það sem við eigum sameiginlegt með ESB, en ekki stefna, menning, saga og hefðir, segir einn viðmælandinn í fréttinni sem hér fylgir.

Kröfur fólksins á gríska stjórnmálamenn eru: "Hættið að haga ykkur eins og strengjabrúður ESB og farið að hugsa um Grikkland."

Skilaboðin til ESB eru líka skýr: Efnahagur snýst ekki bara um tölur og peninga heldur líka um landafræði, sögu, siðvenjur og þjóðarsál.

Þeir miklu peningar sem Grikkir settu til bjargar bönkunum í október duga hvergi nærri til. Simon Johnson, fyrrum hagfræðingur hjá IMF, birti grein í RGE Monitor 1. desember. Þar segir hann að það muni verða Grikkjum að fótakefli að vera komnir með evruna og hafa ekki lengur sína eigin mynt.

 

Það tókst ekki fyrr en í fyrstu tilraun

Titanic er ósökkvandi skip, sögðu þeir. En svo sökk það. Það að ganga í ESB er risavaxið verkefni, rétt eins og smíði Titanic. Sú stjórn sem nú situr hefur ekki umboð til að aðhafast neitt í þeim efnum, hún myndi "sökkva Íslandi" í fyrstu tilraun. Á því er ekki minnsti vafi.

Þó Svartfjallaland sæki um á það ekki að hafa áhrif á Ísland og heldur ekki kapphlaup við Króatíu. Ríkisstjórn þarf að hafa burði til framkvæmda, sú sem nú situr hefur þá ekki.

Ríkisstjórn sem getur ekki afnumið lítil eftirlaunaólög.

Ríkisstjórn sem lætur óreiðumenn rannsaka sjálfa sig.

Ríkisstjórn sem sofnaði á verðinum.

Ríkisstjórn sem tók ekki mark á aðvörunum.

Ríkisstjórn sem klúðraði samningunum um IceSave.

Ríkisstjórn sem starfrækir skilanefndir sem vinna í laumi.

Ríkisstjórn sem þorir ekki að skipta út embættismönnum.

Ríkisstjórn sem leynir bankamálaráðherra upplýsingum um bankamál.

Ríkisstjórn sem er studd af þingmönnum sem vita ekki hvað ESB er.

Ríkisstjórn sem klúðraði umsókn um sæti í öryggisráði SÞ

Ríkisstjórn sem segir að almenningur sé "ekki þjóðin"

Ríkisstjórn sem man ekki hvort sagt var 0% eða útilokað.

Ríkisstjórn sem man ekki hvort fundur hafi verið símtal.

Ríkisstjórn þar sem annar flokkurinn hefur í hótunum við hinn.

Ríkisstjórn þar sem annar flokkurinn afneitar seðlabankastjóra.

Ríkisstjórn sem tapað hefur trausti íslensks almennings.

Ríkisstjórn sem fær 32% fylgi í skoðanakönnunum.

Ríkisstjórn sem var 11 vikur að koma á fót rannsóknarnefnd.

Ríkisstjórn sem gefst upp á að taka á eigin klúðri.

Nei takk kærlega fyrir. Þessi ríkisstjórn hefur í besta falli umboð til að reyna að halda kúrs til vors og uppfylla skilmála IMF. Síðan að rjúfa þing og boða til kosninga. Þar á að fjalla um ESB.

Sú stjórn sem tekur við eftir kosningar fær hugsanlega umboð frá kjósendum og getur þá farið í aðildarviðræður.

Liður númer níu er að gefnu tilefni, því miður.

Svartfjallaland sækir um ESB

ÁFRAM ÍRLAND! (Hvað kom eiginlega fyrir?)

Skjótt skipast veður í lofti. Það eru aðeins tveir mánuðir síðan Brian Cowen, forsætisráðherra Írlands, þakkaði ESB og evrunni að Írland lenti ekki í svipuðum hremmingum og Ísland.

En hvað gerðist?

Nú hafa Írar ákveðið að setja 1.560 milljarða króna í að bjarga bönkunum sínum. Miðað við höfðatölu, er þetta 26% hærri fjárhæð en íslenskir þegnar hefðu þurft að greiða fyrir lánið sem Glitnir bað um til þrautarvara og lánið sem Landsbankinn bað um vegna IceSave, samanlagt. Samt er bankakerfið þar ekki tíu sinnum stærra en sólin eins og hér var.

Nú hafa hlutabréf í Bank of Ireland fallið um 92% og bréf í AIB fallið um 88%.

Þessi frétt um björgunaraðgerðir ríkisins kemur aðeins nokkrum dögum eftir að Brian Cowen tilkynnti Írum að þeir skuli kjósa aftur í haust um Lissabon samninginn, sem var felldur í þjóðaratkvæði 12. júní. Maður finnur til með Írum.

Írskir fá endurfjármögnun

ÍSLAND punktur ESB. (#0)

Ríkisstjórnin hefur ekkert umboð til að hefja aðildarviðræður við ESB. Bara alls ekki. Umræðan núna er skrýtin bæði og ruglandi. Stundum sagt að við þurfum að flýta okkur „til að missa ekki af lestinni". Það er kjaftæði.

Það verða engar bindandi aðildarviðræður af hálfu ESB fyrr en í fyrsta lagi árið 2010. Það veltur á örlögum Lissabon samningsins, sem var felldur á Írlandi og gæti komist í uppnám í Þýskalandi.

Í sunnudagsmogga er rætt við Daniel Gross um einhliða upptöku evru. Í lok viðtalsins berst talið að ESB og þar segir hann „ ... þá getið þið gefið ykkur tíma til að ná góðum samningum, annars er hætta á að ríkisstjórnin skrifi undir hvað sem er."

Já, það er nákvæmlega þetta. Svona risavaxið mál er bannað að vinna á hlaupum. Það þarf að vinna af fagmennsku. Til eru margar kenningar um samningaviðræður, sem flestar eru í þessa veru:

Basic rules in negotiations

1. Make sure you know who you‘re dealing with.

2. Set out your goals before you start.

3. Do your homework. You must know the law and relevant facts.

4. Establish a "best alternative" prior to entering discussions.

5. Identify who should participate on your negotiations team.

6. Be prepared to trade something to get something important to you.

Það eru fjórir þættir sem Ísland þarf að fara vandlega í gegnum varðandi hugsanlega aðild að ESB og þá þarf að vinna í réttri röð. Þetta er ekki spurningin með eða móti ESB, heldur með skynsemi og á móti fljótfærni í vinnubrögðum. Fagmennsku takk, enga sveitamennsku.

# 1  Hvað er ESB?
Almenna kynningu á sambandinu sjálfu þarf að afgreiða áður en stjórnvöld geta hafið nokkrar viðræður (regla 1). Þetta verður að vera kosningamál sem kallar á almennar umræður. Þær má ekki dæma úr leik sem „séríslenskt þref". Við skulum frekar vera Íslendingar og þrasa en þegja og hrasa. Kynna þarf ESB eins og það verður eftir gildistöku Lissabon samningsins.

# 2  Aðildarviðræður
Aðeins kosningar geta veitt ríkisstjórn umboð (regla 5) til að hefja aðildarviðræður. Aðeins með viðræðum er hægt að komast að hvað er í boði, en það er bara allt annað mál. Vilji fólks kæmi að nokkru fram í almennum umræðum fyrir kosningar (reglur 2, 3, 4 og 6) og svo þróast umræðan.

# 3  Nýr gjaldmiðill
Þetta er alveg sérstakt mál. Stundum er talað eins og ESB sé gjaldmiðill. Ef ganga á í ESB af því að það er kreppa núna eða af því að peningastefnan íslenska klikkaði þá eru menn á hættulegum villigötum. Innganga í ESB er hundrað sinnum stærra mál en að skipta um gjaldmiðil. Þetta á að vera sjálfstæð umræða þar sem allir kostir koma til skoðunar.

# 4  Að gera ekki neitt
Grundvallarspurning á að vera: „Hvað gerist ef við gerum ekki neitt?" Hún á alltaf að vera vakandi og henni þarf að stilla upp til hliðar við hinar þrjár. Jafnvel til höfuðs þeim.

„Að gera ekki neitt" táknar ekki að láta skeika að sköpuðu. Síður en svo. Það táknar, að spurt sé hvað gerist ef við höldum okkur við EES samninginn í stað þess að ganga alla leið. Og hvað gerist ef við skiptum ekki um gjaldmiðil. Hver uppbyggingin til framtíðar yrði án þessara breytinga. 

Þetta er til að koma í veg fyrir að menn breyti bara til að breyta. Að hvatinn sé alltaf skýr og skilgreindur. Þetta er algjört lykilatriði í góðri verkefnastjórn. Fagmennsku takk.

Þessi ríkisstjórn hefur engan rétt
ESB verður aldrei skyndilausn á vanda sem helltist yfir okkur í október. Það er fráleitt. Þessi stjórn hefur unnið að einni stórri umsókn á árinu, um sæti í öryggisráði SÞ. Hún klúðraði henni og hefur ekki umboð til að glíma við mál sem er margfalt stærra.

Ef kynning leiðir í ljós að ESB sé samband sem hentar okkur mun ég greiða atkvæði með aðildarviðræðum, annars ekki. Svo eru atkvæðin talin og meirihlutinn ræður. Lýðræði, er það kallað. Hornsteinninn er þekking. Ef niðurstaðan er "já" tekur næsta skref við, aðildarviðræður, eftir sömu reglum lýðræðisins.

En ég er algjörlega á móti því að ríkisstjórn sem nýtur stuðnings 32% kjósenda og hefur rúið sig öllu trausti geti tekið sér það bessaleyfi að skjóta okkur í fótinn. Að reyna að komast inn í ESB á hraðferð væru meiriháttar afglöp sem enginn á að komast upp með.

Nánari umfjöllun um #1, #2 og #3 verður í sérstökum færslum.