Engar ESB-viðræður 2009

Aftur er áherslan í fréttum af Framsóknarþingi á „aðildarviðræður við ESB". Samkvæmt samþykktum ESB verða ekki fleiri ríki tekin í klúbbinn fyrr en búið er að lögfesta Lissabon samninginn. Í færslunni hér á undan leyfði ég mér að fullyrða að það geti ekki orðið á þessu ári og þar með tómt mál að tala um að fara í aðildarviðræður 2009.

Ástæðurnar eru:

• Samningurinn var felldur á Írlandi, en til stendur að láta Íra kjósa um hann aftur, líklega í október.
• Tékkneska þingið hefur ekki tekið samninginn til afgreiðslu.
• Í Þýskalandi er til meðferðar kæra hjá stjórnarskrárdómstóli og er niðurstöðu að vænta á næstu mánuðum. Vinnist málið þarf að bera samninginn undir þjóðaratkvæði í Þýskalandi.
• Tékkar (og mig minnir Pólverjar líka) ætla ekki að staðfesta samninginn formlega fyrr en niðurstaða liggur fyrir á Írlandi, til að koma í veg fyrir að Írum verði stillt upp við vegg. Það stóð til að þvinga þá til að meðtaka samninginn ef 26 af 27 þjóðum segðu já eða yfirgefa Evrópusambandið ella. Á júrókratísku er það kallað „voluntary exit".
• Ef gerðar verða breytingar á samningnum, til að mæta kröfum Íra, þarf að líkindum að leggja breyttan samning fram til samþykktar í öllum hinum 26 ríkjunum aftur.
• Ef allt gengur að óskum stjórnenda ESB er hægt að ganga formlega frá gildistöku samningsins í nóvember eða desember í fyrsta lagi. Samningurinn tæki þá gildi 1. janúar 2010, en gildistökuákvæðin miðast við ársbyrjun.
• Ef eitthvað af þessu gengur gegn óskum stjórnenda ESB verður enn lengri bið á að ný ríki gangi í sambandið, enda myndi það kalla á pólitísk viðbrögð og breytingar fyrst.

Sjá nánar um marklausar viðræður.

Líka þarf að hafa í huga að ESB er að glíma við kreppu þessa stundina, að það verða kosningar til Evrópuþings í sumar og að ný framkvæmdastjórn tekur við völdum í nóvember.

Á meðan ESB er enn í þessari klemmu er vandséð hvernig alvöru aðildarviðræður eiga að geta farið fram, sama hvað Framsókn segir.

 

Heim í heiðardalinn