Bláeygir kórdrengir

Í hverjum mánuði hverfa að jafnaði 3.150 milljónir króna úr ríkissjóði í meðförum ráðuneyta og æðstu stjórnar ríkisins. Ekki er unnt að gera grein fyrir hvernig fjármununum er varið og ekki finnast kvittanir fyrir rástöfun þeirra. Grunur leikur á að peningaþurrðina megi rekja til misferlis. Af þeim sökum sér ríkisendurskoðandi sér ekki fært að árita A-hluta ríkisreiknings fyrir árið 2007.

Hver yrðu viðbrögðin ef ríkisendurskoðandi kæmist að svona niðurstöðu?

Líklega yrðu þau svipuð og í Evrópusambandinu þegar stjórn Jacques Santer varð að segja af sér 15. mars 1999, í kjölfar spillingarmála. Sem betur fer hefur ríkisendurskoðun ekki þurft að neita að árita ríkisreikning.

Marta Andreasen var ráðin yfirmaður endurskoðunar Framkvæmdastjórnar ESB árið 2002. Hún gagnrýndi Evrópusambandið fyrir slakt eftirlit með fjárreiðum, að nota Excelskjöl fyrir yfirlit og að fara ekki eftir bókhaldsreglum. Hún taldi verulegar brotalamir í kerfinu og að það væri opið fyrir misnotkun.

Þegar málið vakti athygli fjölmiðla var henni vikið frá störfum. Henni var gefið að sök að hafa brotið gegn starfsmannareglum með því að „sýna ekki tilhlýðilega hollustu og virðingu".

Hollenski þingmaðurinn Paul van Buitenen hefur sett fram alvarlegar ásakanir um fjármálamisferli, sem og danski þingmaðurinn Jens-Peter Bonde, sem hætti þingmennsku í maí 2008 eftir 29 ára setu. Bonde staðhæfir að allt að 10% af fjármunum sambandsins „gufi upp" með óútskýrðum hætti.

Hér á landi tala menn um spillingu íslenskra ráðamanna. Ein leið til að stemma stigu við henni sé að ganga í Evrópusambandið. Það er hrein og klár mótsögn í ljósi staðreyndanna. Íslenskir stjórnmálamenn eru bara bláeygir kórdrengir í samanburði við kollega sína í Evrópuríkinu.

Tvíhliða bókhald hefur enn ekki verið tekið upp hjá stofnunum ESB þrátt fyrir ótvíræða lagaskyldu. Spillingin er ekkert á undanhaldi í Brussel.