ESB tapaði (óvænt) hjá SÞ

"Við munum sigra í þessum kosningum á næsta ári" sagði fulltrúi utanríkisráðherra Evrópuríkisins, þegar ESB var hafnað hjá Sameinuðu þjóðunum á þriðjudaginn.

Höfnunin kom Brusselvaldinu mjög á óvart, enda líta ráðamenn þar svo á að ESB sé ekki bara "samráðsvettvangur sjálfstæðra ríkja" heldur fullgilt sjálfstætt ríki. Á þeim grundvelli var sótt um. 

Lítið sem ekkert er fjallað um þessa eðlisbreytingu í íslenskum fjölmiðlum, þrátt fyrir að Ísland eigi í "aðildarviðræðum" við ESB.

Lissabon samningurinn á að "gera Evrópusamrunann straumlínulagaðan", meðal annars var stofnað til tveggja nýrra embætta; forseta og utanríkisráðherra. Í rökréttu framhaldi af því var sótt um sæti hjá Sameinuðu þjóðunum þar sem ESB hefði sömu stöðu og Kína, Rússland, Bandaríkin og önnur sjálfstæð ríki. 

Fyrsti utanríkisráðherra Evrópuríkisins er breska barónessan Catherine Ashton, sem enginn kaus. Hún var handvalin af ríkisstjórn Barrosos, forsætisráðherra ESB. Háttvirtir kjósendur, 500 milljón þegnar Evrópuríkisins, kusu Barroso ekki heldur.  

Ætlun þeirra er að forseti leiðtogaráðs ESB fái að ávarpa þingið eins og aðrir þjóðarleiðtogar. Forsetinn heitir Van Rompuy, óþekktur Belgi sem enginn kaus, enda vissi hann ekki sjálfur að hann væri í framboði. Hann var handvalinn í bakherberjum Barrosos.

En þríeykið Barroso, Belginn og barónessan munu ekki gefa sig. Þótt þau byggi vinnu sína á þrí-felldri stjórnarskrá ætla þau að sjá til þess að á næsta ári verði ESB samþykkt sem fullgilt sjálfstætt ríki á alþjóðavettvangi.

 

Þegar þeim hefur tekist ætlunarverk sitt verður fróðlegt að heyra skilgreiningar stjórnmálafræðinga. Menn geta þá velt fyrir sér hvort ESB uppfylli öll eigin skilyrði og þessari teórísku spurningu: Ef ESB sækti um inngönu í ESB, yrði því þá hafnað?

Svarið er nánast örugglega já.