Ó, þú margspælda fjöregg!

"Hve iðrar margt líf eitt augnakast, sem aldrei verður tekið til baka?" orti Einar Benediktsson. Það tekur ekki langan tíma að eyðileggja hluti.

Það kostaði blóð svita og tár í hundrað ár að öðlast fullveldi og sjálfstæði. Það kostaði kjark að stofna lýðveldi. Það kostaði þrotlausa vinnu að komast úr örbyrgð til allsnægta. Það kostaði djörfung og þorskastríð að ná yfirráðum yfir auðlindinni í kringum landið.

Þorskastríðin voru við Breta. Þá sömu og nú misnota ítök sín í ESB og AGS til að knýja fram nauðasamninga um IceSave. Og ESB tekur fullan þátt í kúguninni. Evu Joly blöskrar framferði Breta en íslenskir kratar svara með því að skríða til Brussel.

Þvílíkur aumingjaskapur!

Nú hafa Jóhanna og Össur skrifað eitt lítið bréf. Þau eiga sér draum og þeim liggur á. Vilja helst eyðleggja aldarlanga vinnu á mettíma. Tveimur árum ef það er mögulegt. Kasta frá sér forræðinu yfir eigin velferð.

Uppgjöf, er þeirra stóri draumur. If you can't beat them, surrender! Össur vill fara með fjöreggið í vasanum til Brussel og selja það fyrir evrur. Barroso fær sér spælegg í morgunmat.

Svo hrósar þessir frjálshyggju-kratar sigri. Sigur þeirra var að knýja fram uppgjöf með pólitísku ofbeldi á Alþingi. Að svína á helmingi þjóðar sinnar. Kljúfa hana á krepputímum.

Nú skal Ísafold syngja: "Ég á mig sjálf - en amma Brussa fjarstýrir mér." Össur og Jóhanna verða klappstýrur. Viljinn til að koma þjóðinni inn í ESB er ólæknandi afbrigði af útrásarfíkn.

Ég veit að það vilja margir sækja um aðild að ESB, gott og vel. En þeir verða að sýna þann manndóm að fara að leikreglum lýðræðisins. Ekki þjösna málum í gegn með kúgunum að brusselskri uppskrift. Það er ekki það Nýja Ísland sem þjóðin vonaðist eftir.

Fyrirsögnin er fengin að láni úr ljóði eftir Þórarinn Eldjárn, man ekki í svipinn úr hvaða bók.

Keppa Ísland og Króatía?

Til hamingju með Nýja Ísland

Þær eru orðnar allmargar bloggfærslurnar sem skrifaðar hafa verið undir fyrirsögninni "Til hamingju Ísland". Þar er vitnað í Silvíu Nótt, fígúru sem gekk út á að vera fyndin með fíflaskap. Það er kannski við hæfi eftir gjörninginn á Alþingi í gær.

Búsáhaldabyltingin var krafa um Nýja Ísland, þar sem spillingunni skyldi úthýst og  virðing Alþingis endurreist. Þar átti allt að vera uppi á borðum og lýðræðið bæði virt og virkt.

Í gær sáum við útkomuna á Alþingi. Svo ég spyr:

Til hamingju með hvað?

Að 32 þingmenn komu í veg fyrir að þjóðin fengi að kjósa um þetta stærsta mál í sögu lýðveldisins?

Að 33 þingmenn studdu - nokkrir gegn vilja sínum - að sækja um aðild Íslands á ESB?

Að lýðræðisumbæturnar á Nýja Íslandi felist í því að hafna beinu lýðræði en þvinga þingmenn til að kjósa "rétt" undir hótunum um stjórnarslit?

Hvað það var átakanlegt að heyra hvern þingmanninn af öðrum biðjast afsökunar á atkvæði sínu?

Að nú er það minnihlutinn sem ræður, í krafti pólitískra þvingana?

Til hamingju með hvað?

Að nú, þegar þjóðin þarf á samheldni að halda sem aldrei fyrr, skuli hún klofin með því að þvinga mál í gegnum þingið með pólitískum skollaleik?

Einn stjórnarliða líkti atkvæðagreiðslunni við spennandi kappleik þar sem tvísýnt er um úrslit. Núna fagnar hann úrslitum. Það spillir örugglega ekki gleði hans að "andstæðingurinn" í leiknum var hálf íslenska þjóðin. Ekki heldur að hann hafði "sigur" með bolabrögðum, svindli og pólitísku ofbeldi. Það eru stigin sem skipta máli, segja þeir í boltanum.

Til hamingju með hvað?

Með ríkisstjórnin sem hefur ekki skýrt og ótvírætt umboð frá kjósendum til að sækja um aðild að ESB en gerir það samt?

Að helmingur þjóðarinnar er með og helmingur á móti? Það er langt frá því að vera sá einhugur sem er nauðsynlegur í slíku stórmáli.

Að Alþingi skuli sækja um að komast í Evrópusambandið, sem beitti sér af fullum þunga gegn Íslandi í IceSave, án þess að útkljá það mál fyrst?

 

Nei, ég sé ekki hvað það er sem maður á að vera að springa úr hamingju yfir. Kannski yfir því að umsókn sé móðgun við Tyrki? Nei, ég held ekki. Ég kaus Vinstri græna vegna andstöðunnar við ESB. Nú hafa liljurnar fölnað og ég vildi að ég gæti tekið atkvæði mitt til baka.

Að sækja um aðild í miðri kreppu er eitruð blanda af uppgjöf og úrræðaleysi.

Svo segja þessir kratar "Til hamingju Ísland!"

Nýja Ísland hvað?

 

Aðild Íslands móðgun við Tyrki