Gamaldags þrætustjórnmál eru algjör lífsnauðsyn

     
"Gamandags þrætustjórnmál skila okkur engu" sagði frambjóðandinn og leggur til að við sameinumst og vinnum öll í sátt. Auðvitað hljómar þetta þægilega, því allir vilja sátt. En það er nú bara þannig að daginn sem "gamaldags þrætustjórnmálum" verður úthýst, byrjar samfélaginu að hnigna.

Í lýðræðisþjóðfélagi þurfa að fara fram rökræður. Ólík sjónarmið verða að fá pláss. Þó að reynt sé að klína á þetta neikvæðum stimpli eins og "gamaldags þrætustjórnmál" er rökræðan nauðsynleg. Það er stundum hundleiðinlegt að heyra pólitíkusa rífast og þræta. Sérstaklega þá sem eru á annarri skoðun en maður sjálfur.

En samt eru það "gamaldags þrætustjórnmál" sem eiga hvað drýgstan þátt í framförum vestrænna samfélaga undanfarin 200 ár. Þau eru alger lífsnauðsyn.

Til þess að lýðræðið virki verður að vera til stjórnarandstaða. Það er hlutverk hennar að efast og gagnrýna. Þannig skapast frjór jarðvegur fyrir hugmyndir, skapandi umræðu og framfarir. Það tekst ekki alltaf og lýðræðið er alls ekki fullkomið, en samt miklu betra en allir aðrir kostir. 

 

Þar sem engin þrætustjórnmál er að finna

Í gömlu Sovétríkjunum var engin stjórnarandstaða. Ekkert pláss fyrir efann og engin "gamaldags þrætustjórnmál". Grunngildin féllu hvert af öðru; jafnréttið, lýðræðið, frelsið og mannréttindin. Svo fór Sovétið á hausinn, í sameign þjóðarinnar og laust við öll þrætustjórnmál.

Annað ljótt en nýrra dæmi er Evrópusambandið. Að frátöldum 4,5% smáflokki er þar engin virk stjórnarandstaða. Lýðræðið er á hröðu undanhaldi og efnahagurinn á niðurleið. Evrópusambandið er dæmt til að klúðra og klúðra, hér eftir sem hingað til. Það vantar öll "gamaldags þrætustjórnmál" í Brussel, þess vegna virkar það ekki.

      

Forsetaframbjóðandinn Þóra, sem vill að við sameinumst, er svo upptekin af því að segja það sem hljómar vel til atkvæðaveiða að hún kemur ekki auga á hvað það er rangt. Höldum áfram að þræta smá og rífast, það skilar árangri. Sagan kennir okkur það ... þó það sé stundum bæði þreytandi og leiðinlegt.

 

Að auglýsa frá sér fylgið

Í könnun Félagsvísindastofnunar í apríl var Þóra Arnórsdóttir með afgerandi forystu. Hún var þá með 49% stuðning en Ólafur Ragnar 35%.

Núna, tveimur mánuðum og óteljandi auglýsingum síðar, hefur þetta snúist við og Ólafur Ragnar kominn með afgerandi forystu. Þóra komin niður í 33,6% og Ólafur Ragnar upp í 50,8%.

Sterk tengsl við Samfylkinguna hljóta að skaða Þóruframboðið, en það skýrir þó ekki þetta mikla hrun. Að mínum dómi hefur ótrúleg auglýsingaherferð verið framboðinu enn skaðlegri. Það er hægt að fara yfir strikið í þeim efnum. Ekki síst þegar umbúðirnar eru sóttar í stimplagerð Samfylkingarinnar.

En það eru ekki skoðanakannanir sem ráða úrslitum, heldur sjálfar kosningarnar. Á morgun kemur í ljós hvort hægt er að snúa vinningsstöðu upp í tap með því að auglýsa frá sér fylgið.

 

Spennan lýtur að kjörsókninni

Hræðsluáróður ... sögðu þeir

Fyrst eftir hrun var afgerandi stuðningur við umsókn um aðild að Evrópusambandinu. Það var skiljanlegt að fólk vildi leita lausna eftir svo mikið áfall. Finna leiðir. Bara eitthvað. Það voru viðbrögð við áfallinu. Eftir því sem sjálfstraust þjóðarinnar hefur vaxið hefur fylgið við feigðarförina til Brussel minnkað. Nú er öruggur meirihluti þjóðarinnar andvígur. Blessunarlega.

Þegar andstæðingar aðildar Íslands að ESB skrifuðu um aukinn samruna og skert fullveldi í aðdraganda Lissabon sáttmálans árið 2009 voru algeng viðbrögð ESB-sinna að saka okkur um hræðsluáróður og rugl. Þó svo að í sáttmálanum fælist meiri tilfærsla valda til Brussel en áður þekktist og að þar væri lagt fyrir nýjum valdaembættum. Háværum ásökunum um hræðusláróður, upphrópanir, rangfærslur og ómálefnalegan málflutning fylgdu oft smekklaus ókvæðisorð.

En nú eru þetta allt staðreyndir. Enginn getur lengur þrætt.

Ráðamenn stærstu ríkjanna leggja til aukinn samruna upphátt og kinnroðalaust. Forseti framkvæmdastjórnarinnar gerir það líka. Nær daglega koma fréttir af þessari þróun. Sumir tala um að "dýpka samstarfið" og telja það hljóma betur en tala um skert fullveldi. En það er beinlínis stefnan. ESB er að breytast úr sambandi margra sjálfstæðra ríkja í eitt sjálfstætt sambandsríki.

Og svo er það evran.

Hún átti að vera hin gómsæta beita. Nú er öllum (flestum) ljóst að ein mynt fyrir mörg ólík hagkerfi gengur ekki upp. Grikkland er þekktasta dæmið og Spánn það stærsta (ennþá). Nýjasta dæmið er Kýpur sem var hent út á Guð og gaddinn í gær. Jafnvel RÚV kemst ekki hjá því að sýna svo sem einn þátt um evruhrunið mikla. Samruninn er nú talinn óumflýjanlegur ef takast á að bjarga evrunni. Útkoman verður allt annað Evrópusamband en það sem Ísland sótti um aðild að; samband sem við eigum enn minna erindi inní en það sem var fyrir gildistöku Lissabon sáttmálans.

 

Hár lántökukostnaður að sliga Spán

Forsetafrúin Glanni glæpur

Þegar fyrstu vangaveltur birtust um hugsanlega frambjóðendur til forseta var leikkonan Steinunn Ólína nefnd. Það fannst mér flott hugmynd, þó ekki væri nema fyrir það að þá yrði Glanni glæpur forsetafrú.

Þrátt fyrir nafnið er Glanni enginn glæpon. Hann myndi aldrei berja tennur úr fólki eða sýna gamalli konu ruddaskap. Ekki heldur langömmu barnanna sinna. Hann veit að þá ætti hann ekkert erindi á Bessastaði.  

Glanni er nefnilega enginn ofbeldismaður, heldur meinlaus hrekkjalómur sem stríðir íþróttaálfinum. Hann gefur krökkum karamellur (þó það sé ekki nammidagur) eða hnuplar af þeim epli. Í knyttum hans leynist boðskapur og Glanni hefur fræðandi hlutverk.

Synd að Steinunn Ólína skuli ekki hafa boðið sig fram. Hún hefði eflaust sómt sér vel í embætti og Glanni glæpur verið betri kostur á Bessastöðum, eins og sagt er.

Tæp 16.000 atkvæði komin í hús

Þetta er viðvörun. Lokaviðvörun!

Viðtengd frétt er um að Ísland hafi fengið lokaviðvörun. Við hverju er varað? Hvað skal gera? Það er eftirlitsstofnun EFTA sem sem sendir okkur þessa viðvörun ...

... vegna innleiðingar tilskipunar um gerðarviðurkenningu vélknúinna ökutækja með tilliti til endurnotanleika, endurvinnanleika og endurnýtanleika þeirra í því skyni að laga hana að tækniframförum.

Nú jæja! Skilur þú þetta?

Hvað er "gerðarviðurkenning"? Er orðið til í orðabók? Hver er munurinn á endurnotanleika, endurvinnanleika og endurnýtanleika? Og hver er þessi hún sem á að laga að tækniframförum? 

Ég veit að þetta er þýtt beint úr brusselsku, en það mætti snara þessu yfir á mannamál í leiðinni, þannig að óbreyttir lesendur Mbl.is skilji hvers konar lokaviðvörun þjóðin var að fá. Svona ekta möppudýramál er illskiljanlegt, í besta falli.

 

Ísland fær lokaviðvörun