14 - 14 - 14

Það er ekki aðeins að Styrktarsjóður hjartveikra barna hafi höfðað mál gegn gamla Landsbankanum heldur hefur ríkisstjórnin boðað skaðabótamál á hendur þeim sem velt hafa byrðum á ríkið eftir bankahrunið. Sama ríkisstjórn og ákvað að láta íslenska skattgreiðendur gangast í ábyrgð fyrir IceSave.

Þegar atkvæði voru greidd um IceSave voru það í raun aðeins 28 þingmenn sem greiddu atkvæði um ríkisábyrgðina. Fjórtán sögðu já og fjórtán sögðu nei. Aðrir fjórtán sátu hjá og einn var fjarverandi. Svo voru 20 þingmenn Samfylkingarinnar sem sögðu já en voru að hugsa um allt annað. Þau atkvæði eru samt talin með og við sitjum uppi með reikninginn.

Fjórtán þingmenn Vinstri grænna sögðu já. Líklega til að verja eða réttlæta samninginn vonda, sem þeir telja að Flokkurinn sinn beri ábyrgð á. Kannski telja þeir ekki aðra leið færa, en hugsanlega er aðeins pólitískri skákblindu Steingríms Joð um að kenna.

Fjórtán þingmenn úr þremur flokkum sögðu nei. Þar af allir þingmenn Framsóknar. Þeir hafna því að íslenska ríkið taki á sig ábyrgð og gríðarlega bótaskyldu sem ekki hefur verið skorið úr um að lögum.

Fjórtán þingmenn sátu hjá. Vildu ekki "setja sig gegn frumvarpinu" og samþykktu þannig gjörninginn með hjásetu sinni. Aumara verður það ekki. Eða hvað?

Svo eru það þessir tuttugu.

Upphaflega frumvarpið var ein lagagrein, máttlaust og án allra fyrirvara. Allir þingmenn Samfylkingarinnar (og nokkrir Vg að auki) voru tilbúnir að samþykkja það með hraði í júlí. Andstaða Ögmundar og barátta Framsóknar leiddi til þess að nýtt frumvarp var búið til. Margfalt stærra og betra, en meingallað samt.

Það vita það allir Íslendingar, ungir sem aldnir, karlar og konur, hvar í flokki sem þeir standa, að jafnvel þótt gamla frumvarpið hefði verið fiskað upp úr pappírstætaranum og borið undir atkvæði hefðu allir þingmenn Samfylkingarinnar sagt já. Þeir voru nefnilega ekki að kjósa um IceSave. Kratarnir voru aðeins að kjósa burt hindrun á velferðarbrúnni til Brussel. Það er í raun enn átakanlegra en að skila auðu.

Ræða fjármálaráðherra fyrir atkvæðagreiðsluna er svo kapítuli útaf fyrir sig. Hvernig hann blandaði saman klúðrinu og lausninni. Orsök og afleðingum. Setti sjálfan sig í hlutverk fórnarlambsins. En það er efni í aðra færslu.

Það er spurning hvort íslenskir skattgreiðendur eigi ekki að bæta Styrktarsjóði hjartveikra barna tjónið sem Landsbankinn olli honum. Það ætti að vera að minnsta kosti jafn sjálfsagt og að gangast í ábyrgð gagnvart Bretum og Hollendingum, þótt hin meintu brot séu annars eðlis.

 

Styrktarsjóður í mál við Landsbankann