AÐILDARVIÐRÆÐUR: Til hvers?

Spillingarliðið burt! segja menn og ekki að furða. Ein leið til að losna undan spillingunni er að ganga í ESB, eða svo er sagt. Drífa sig í aðildarviðræður til að sjá "hvað er í boði" og kjósa svo. Gott og vel.

En það er ekki bara samningurinn. Það eru aðrir þættir sem eru aðildarviðræðum óviðkomandi. Til dæmis traust, sem menn hrópa á mitt í allri íslensku óreiðunni.

Framkvæmdastjórn ESB, eða European Commission, fer með framkvæmdavaldið. Hún er skipuð 27 mönnum, einum frá hverju aðildarríki (verður fækkað í 18 ef Lissabon sáttmálinn tekur gildi). Hæfasta fólkið frá hverju landi velst í stjórnina og þarf að hafa óflekkað mannorð.

Eða svo skyldi maður ætla. Hér eru þrjár mínútur frá fundi á Evrópuþinginu sem áhugavert er að skoða.

http://www.youtube.com/watch?v=YWSYMpuCFaQ

Framkvæmdastjórn ESB er skipuð fólki sem hefur svo vafasama fortíð að það er "ekki einu sinni óhætt að kaupa af þeim notaðan bíl", hvers lags traust sækjum við þá til nýrra valdhafa í Brussel? 

Og spillingin. Hér hefur bankahrunið afhjúpað spillingu. Í ESB þarf ekki bankahrun til, bara að fylgjast með fundi á Evrópuþinginu.

Virðing fyrir lýðræðinu: Fundurinn í Brussel í kjölfar þjóðaratkvæðisins á Írlandi 12. júní er mjög forvitnilegur, viðbrögð ESB þegar þjóðir bregðast ekki rétt við "lýðræðislegum fyrirskipunum".

Nú skal láta Íra kjósa aftur af því að þeir kusu ekki "rétt" síðast. Það er öll virðingin sem ESB sýnir lýðræðinu. Það er fróðlegt fyrir alla Íslendinga að gefa sér fáeinar mínútur til að fylgjast með viðbrögðum ESB við "óhlýðni" Íra:

http://www.youtube.com/watch?v=ktbcUGja3VU

Þarf eitthvað að ræða þetta?

Írar sagðir reiðubúnir að kjósa á ný