Engar skoðanir kannaðar

Í síðustu vinnuviku voru birtar niðurstöður úr fimm skoðanakönnunum á fimm dögum um fylgi flokkanna í komandi kosningum. Nú eru fjórir dagar til kosninga og engar fréttir af fylgiskönnunum í fjóra daga.

Fékk einhver kaupandi svo slæma niðurstöðu að hann vill ekki birta hana af ótta við skoðanamyndandi áhrif? Eða eru allir að bíða fram á síðustu stundu til að geta státað af því að hafa komist næst úrslitum? Ætli seinni skýringin sé ekki líklegri.

Tvær ESB kannanir

Hins vegar er Félagsvísindastofnun búin að kanna hug manna til þess að „ljúka viðræðum" annars vegar og að ganga í Evrópusambandið hins vegar. Sem fyrr er meirihluti fyrir því að „ljúka viðræðum" og á sama tíma vill ívið stærri meirihluti, um 65% þeirra sem taka afstöðu, ekki ganga í ESB.

Svipað var uppi á teningunum í síðustu viku. Könnun 365 sýndi að meirihluti vill „ljúka viðræðum" á meðan könnun MMR sem birtist sama dag sýndi að 69% þeirra sem tóku afstöðu er á móti aðild. Sú niðurstaða rataði einhverra hluta vegna ekki inn í fréttatímana.

En ESB málið er bara ekki efst á dagskrá núna. Það er meira spennandi að sjá eitthvað um fylgi flokkanna nú þegar kosningar eru að bresta á. Nýtt þing og ný ríkisstjórn mun ákveða um framhald Evrópumála og vonandi virða leikreglur lýðræðisins og leyfa þjóðinni að taka þátt í þeirra ákvörðun.

Meirihluti á móti inngöngu í ESB

Athugasemdir

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 23.4.2013 kl. 22:01]

Það sást til dæmis í dag að Dögun var komin yfir 5% mörkin í einum könnunum, svo var hún skyndilega tekin af dagskrá.  Það skyldi þó aldrei vera að nýju framboðin væru að skora of hátt fyrir hjartað í fjór/fimmflokknum. 

Hvað varðar ESB, þá er það hreinlega lygi að við séum í samningaviðræðum, við erum í einföldu aðlögunarferli þar sem ekkert er um að semja, engar varanlega undanþágur.  Ótrúlegt að þessi lygi skuli fá að ganga svona óáreitt. 

http://ec.europa.eu/enlargement/pdf/publication/20110725_understanding_enlargement_en.pdf

New members are admitted with the

unanimous consent of the democratically

elected governments of the EU Member

States, coming together either in the Council of

Ministers or in the European Council.

When a country applies to join the EU, the

Member States’ governments, represented in

the Council, decide – after receiving an opinion

from the Commission – whether or not to accept

the application and recognise the country as a

candidate. Similarly, the Member States decide when

and on what terms to open and to close accession

negotiations with candidates on each policy area,

in the light of recommendations from the European

Commission.

Who decides?

And it is the Member States who decide when

accession negotiations are satisfactorily completed.

The Accession Treaty has to be signed by every

Member State and the candidate concerned. It

then has to be ratified by each Member State

and the acceding country according to their own

constitutionally established procedures. The

European Parliament, whose members are elected

directly by the EU’s citizens, also has to give its

consent.

Accession negotiations

Accession negotiations concern the candidate’s

ability to take on the obligations of membership.

The term “negotiation” can be misleading.

Accession negotiations focus on the conditions and

timing of the candidate’s adoption, implementation

and application of EU rules – some 100,000 pages of

them. And these rules (also known as the acquis,

French for “that which has been agreed”) are not

How the enlargement process works:

meeting the requirements

negotiable. For candidates, it is essentially a

matter of agreeing on how and when to adopt and

implement EU rules and procedures. For the EU, it

is important to obtain guarantees on the date and

effectiveness of each candidate’s implementation

of the rules.

Negotiations are conducted between the EU

Member States and each individual candidate

country and the pace depends on each country’s

progress in meeting the requirements. Candidates

consequently have an incentive to implement the

necessary reforms rapidly and effectively. Some of

these reforms require considerable and sometimes

difficult transformations of a country’s political

and economic structures. It is therefore important

that governments clearly and convincingly

communicate the reasons for these reforms to the

citizens of the country. Support from civil society

is essential in this process. Negotiating sessions

are held at the level of ministers or deputies, i.e.

Permanent Representatives for the Member States,

and Ambassadors or Chief Negotiators for the

candidate countries.

To facilitate the negotiations, the whole body of EU

law is divided into “chapters”, each corresponding

to a policy area. The first step in negotiations is

called “screening”; its purpose is to identify areas

in need of alignment in the legislation, institutions

or practices of a candidate country

 

 

[Jón Steinar Ragnarsson, 24.4.2013 kl. 15:47]

http://neiesb.is/2013/04/spurningarnar-i-skodanakonnun-frettabladsins-og-stodvar2/