Súrrealískt ástand og aumingjagæska

Ekkert endurspeglar hið súrrealíska ástand í íslenskri pólitík betur en endurkoma Björgvins G Sigurðssonar á þing og þá sér í lagi það sem hann segir sjálfur. Ráðherrann sem svaf á verðinum en slapp við ákæru, tilkynnir komu sína með því að segja:

Ég held að réttarhöld yfir Geir Haarde hafi ekkert með réttlæti að gera.

Með þessu segir hann að landsdómsmálið hafi verið pólitískur hanaslagur, sem eru þungar ásakanir á bæði andstæðinga og samherja. Sjálfur slapp hann. Sumir útskýrðu sýknuatkvæðið með því að Björgvini hafi verið haldið utan við atburðarrásina og hann því ekki vitað neitt. Ráðherrann sjálfur.

Finnst honum virkilega ekkert að því að snúa aftur undir þessum formerkjum? Að hafa verið hlíft út á aumingjagæsku? Að samherjar hans telji að hann hafi verið svo mikill sofandi sauður á ráðherrastóli að það sé rangt að draga hann til ábyrgðar?

Nei, greinilega ekki. Síðdegis, eftir setningu þingsins, birti Smugan stutt viðtal við Björgvin (sem er að skrifa bók). Þar segist hann vera ánægður með að snúa aftur til starfa á Alþingi og að hann hafi ekki fengið egg í hausinn frá æstum mannfjöldanum á Austurvelli.

Það er einn ljós punktur í Smuguviðtalinu. Björgvin segir að þrúgandi andrúmsloft dagsins sé "eftirminnilegt". Gott, hann var þá alla veganna ekki búinn að gleyma atburðum dagsins fyrir kvöldmat.

Það er ekki nóg að tala um að endurreisa virðingu Alþingis. Á meðan þingmenn eins og Björgvin G og Þorgerður Katrín geta sest aftur í stólinn sinn og aðrir sem rúnir eru trausti setið áfram, þá þokast ekkert í virðingarátt.

 

Eggjum rigndi yfir þingmenn