Minna en ekkert fyrir mat

Það er aðeins afmarkaður hópur bótaþega sem ríkisvaldið ræðst á af skefjalausri hörku, með velferðarkerfið að vopni. Höggþunginn var aukinn með harkalegum breytingum í janúar 2009. Og enn skal þrengt að þeim sem minnst hafa.

Lífkjörin eru skert "með því að skerða lífeyri fólks og auka kostnaðarþátttöku þess í heilbrigðiskerfinu" eins og segir í ályktun aðalstjórnar ÖBÍ. En þetta á ekki aðeins við um öryrkja, heldur alla bótaþega, ellilífeyrisþega líka.

Í nýlegri færslu er rakið raunverulegt dæmi um það hvernig bótagreiðslur eru skertar hjá bótaþegum með lítil lífeyrisréttindi. Það er meðferð sem hlýtur að misbjóða réttlætiskenndinni gróflega. Það dæmi er þó ekki það svartasta sem til er.

Hér er annað raunverulegt dæmi og eins og í fyrri færslunni á ekkja í hlut. Vegna veikinda þarf hún á talsverðri þjónustu að halda auk lyfja. Fastur, reglulegur kostnaður vegna öldrunar og heilsubrests er þessi:

          Lyfjakostnaður                   7.244
          Múlabær, dagvist aldraðra   14.580
          Securitas, öryggishnappur    1.350
          Ferðaþjónusta                    4.760
          Heimilishjálp                       3.389
          Sjúkraþjálfun, læknar o.fl.     9.637
          - Samtals                            40.961

Þetta er meðaltal fyrir síðustu þrjá mánuði, samkvæmt reikningum.

Hækkanir um áramót eru ekki meðtaldar. Heldur ekki kostnaður sem ekki er fastur eða reglulegur, eins og leiga á göngugrind og hjólastól, kaup á sjúkrarúmi o.fl., sem var meira en 250 þús. krónur á síðasta ári.

Tekjurnar eru 70.252 krónur á mánuði, frá lífeyrissjóði og TR samtals. Bætur eru skertar á sömu forsendum og koma fram í fyrri færslu.

Til að bæta gráu ofan á svart býr konan í of stóru húsi sem ekki er hægt að selja á botnfreðnum fasteignamarkaði. Samt þyrfti hún, veikinda sinna vegna, að komast í húsnæði með aðgangi að þjónustu.

Þegar fasteignagjöld, rafmagn, sími og hiti hafa bæst við ná endar ekki saman, það vantar 15.200 krónur uppá til að hafa fyrir þessum kostnaði. Hún hefur sem sagt mínus 15.200 krónur til að kaupa mat, hreinlætisvörur, fatnað og ýmsar nauðsynjar. Þetta þarf að fjármagna með því að ganga á sparnaðinn, sem hefur ekki gefið eina einustu krónu í raunvexti síðustu misserin.

Því meiri verðbólga - því lægri bætur!

Á pólitískum glanspappírum er tryggt að enginn hafi minna en 180.000 kr. brúttó á mánuði, í velferðinni í Skjaldborg. Þetta er síðan kýlt niður með því að líta á verðbætur sem tekjur. Þegar verðbólgan eykst þá lækka bæturnar. Sem er hreint og beint galið.

Það lítur vel út á pappír, íslenska velferðarkerfið. En því miður aðeins á pappír hjá þeim bótaþegum sem hér var fjallað um. Það á enn eftir að slá skjaldborg um velferð þeirra.

Það er smánarblettur á samfélaginu.

 

Öryrkjar mótmæla „nýrri aðför“

Athugasemdir

[Þórir Kristinsson (IP-tala skráð) 23.1.2010 kl. 12:34]

Skjaldborgin um heimilin varð að gjaldborg. Við finnum víst flest á buddunni okkar fyrir óstjórninni í landinu en þetta dæmi sem þú tekur hér er ekkert annað en reginhneyksli, hvernig ráðist er að þeim sem minnst hafa milli handanna.  Íslendingar eru stoltir og dugmiklir þessvegna særir það að horfa upp á undirlægjuhátt og vesældóm ríkisstjórnarinnar í Icesave deilunni meðan fátæktin og örbirgðin leggst svo þungt á fjölda íslendinga. Ef marka má bílaflota þann sem Samfylkingarráðherrarnir og hirðfífl þeirra aka um á þá virðist sem talsvert að þeim íslensku krónum sem þeir fyrirlíta svo mikið hafi ratað í þeirra eigin vasa. Þetta má sjá glögglega þegar þeir funda á Hallveigarstígnum í Vatíkaninu sínu. Það er áreiðanlegt að á þeim sellufundum er ekki mikið fjallað um kjör öryrkja í landinu svo mikið er víst.

[Finnur Bárðarson, 23.1.2010 kl. 18:19]

Góð og þörf færsla sem ætti að vekja marga til umhugsunar.