Skrýtnasti flokkurinn

Evrópusamtökin eru skrýtin pólitísk hreyfing, líklega sú skrýtnasta í heimi. Aðal baráttumál félagsmanna er að svipta þjóð sína forræði í eigin málum og koma því undir fjarlægt vald. Meira að segja formleg yfirráð yfir verðmætustu auðlind sinni og öllum rétti til löggjafar í orkumálum, svo dæmi séu nefnd.

En við búum við skoðanafrelsi, sem betur fer. Evrópusamtökin eiga fullan rétt á sínum skoðunum eins og aðrir. Og dýrmætt málfrelsið gefur öllum rétt til að tjá skoðanir sínar. Evrópusamtökin hafa því stjórnarskrárvarinn rétt til að hafa rangt fyrir sér og fara með fleipur.

Til að vinna skoðunum sínum fylgi beita samtökin öllum ráðum. Síðustu dagana hafa árásir á íslensku krónuna verið áberandi og allt frá rafvirkja til ritstjóra lagt hönd á plóg. En hvaða skoðun sem við höfum á Evrópumálunum getum við öll verið sammála um nokkur atriði:

• Krónan hefur aldrei átt sæti á Alþingi Íslendinga.
• Krónan hefur aldrei samið fjárlög.
• Krónan samdi ekki frumvarpið sem varð að Ólafslögum og færði okkur verðtrygginguna, sem enn er í gildi.
• Krónan hefur aldrei tekið ákvörðun um að fella gengið.
• Krónan hefur aldrei verið fjármálaráðherra og ekki viðskiptaráðherra heldur.
• Krónan átti ekki sæti í einkavæðingarnefnd.
• Krónan var hvorki í stjórn Kaupþings né Íslandsbanka. Ekki einu sinni í Landsbankanum. 

Samt tala menn iðulega um krónuna eins og hún sé lifandi vera, með sjálfstæðar skoðanir og mikil völd og vilji láta illt af sér leiða. Að hún sé óværa sem þarf að koma fyrir kattarnef. Að léleg stjórn efnahagsmála sé þessari kynjaveru að kenna, en ekki valdhöfum.

Blóraböggull er handhægt vopn

Þegar á móti blæs er gott að geta bent á blóraböggul. Allt er betra en að finna sekt hjá sjálfum sér. Þá er svo einfalt að gera gjaldmiðilinn að sökudólgi í miðju óörygginu sem fylgdi í kjölfar hrunsins. Einmitt á meðan fólk sér kjör sín og eignir rýrna er rétti jarðvegurinn fyrir svona boðskap. Og ef menn geta slegið tvær flugur í einu höggi og unnið vondum málstað fylgi í leiðinni, þá er þetta alveg kjörið.

Með því er líka hægt að færa fókusinn frá hinni raunverulegu stefnu Evrópusamtakanna, sem er að gefast upp á að ráða eigin málum. Slagorð um uppgjöf og aumingjaskap er ekki líklegt til vinsælda. Þess vegna hafa menn líka búið til orðaleppa eins og "að deila fullveldi sínu með öðrum þjóðum" til að nota um uppgjafarstefnuna.

En ekkert er nýtt undir sólinni. Það eru mörg dæmi um að skaðlegar hugmyndir fái hljómgrunn. Milljónir manna trúðu á yfirburði kommúnismans fyrir örfáum áratugum. Svo kannski er ég að hafa félagsmenn Evrópusamtakanna fyrir rangri sök. Kannski er þetta fólk sem trúir því, í hjartans einlægni, að það sé einhver vitglóra í því fyrir Ísland að ganga í Evrópusambandið. Enginn illvilji í garð þjóðarinnar, bara venjulegt velviljað fólk sem heldur að það sé að gera rétt.

Við verðum bara að treysta á að skynsemin hafi betur.