Auðlindir. Hvaða auðlindir?

Þegar einhver setur sig á móti því að færa formleg yfirráð yfir fiskimiðunum úr landi er jafnan stutt í afbakanir. Þá kemur iðulega þessi klassíska spurning frá aðildarsinnum: Hefur ESB nokkurn tímann "sölsað undir sig" auðlindir annarra aðildarríkja?

Svarið er auðvitað nei, því ESB hefur ekki afskipti af öðrum auðlindum en fiski. Það hefur aldrei reynt á neitt viðlíka framsal forræðist yfir eigin auðlindum og yrði við inngöngu Íslands. Aldrei! 

Í auðlindamálum er aðeins eitt sem við þurfum að velta alvarlega fyrir okkur. Það er sú auðlind sem er ólík öllum hinum: Fiskurinn í sjónum. Eina auðlindin sem felld er undir yfirþjóðlega stjórn í Brussel.

Formaður Evrópusamtakanna setur allar auðlindir undir einn hatt í blaðagrein og flaggar sölsa-undir-sig "rökunum", hvort sem það er vísvitandi afbökun eða þekkingarleysi.

Illugi Jökulsson skrifaði bloggfærsluna "Hvar eru þessar auðlindir?" Þar er málinu stillt upp eins og spurningu um hvort útlendingar líti eitthvað sem við eigum hýru auga. Að "hið illa ESB ásælist auðlindir okkar" eins og hann orðar það. Eins og málið snúist í alvörunni um það.

Að ráða eigin málum

Um miðja 19. öld börðust Íslendingar fyrir því að fá að ráða meiru um eigin mál en að hafa í besta falli 4% atkvæðavægi í Köben. Nú, einni og hálfri öld síðar, er til fólk sem telur í lagi að færa formleg yfirráð yfir okkar dýrmætustu auðlind til yfirþjóðlegrar stjórnar, þar sem við hefðum 0,06% atkvæðavægi.

Framsal gæti verið í lagi ef hagsmunirnir væru þeir sömu, aðstæður nákvæmlega eins og atkvæðavægi í takt við aflamagn eða mikilvægi greinarinnar. En svo er aldeilis ekki.

ESB er stór innflytjandi á fiski en Ísland er útflutningsríki. ESB rekur sjávarútveg sem olnbogabarn í landbúnaði en á Íslandi er hann meginstoð. ESB veitir margvíslega styrki til útgerðarinnar en á Íslandi þarf hún að vera arðbær (og má aldrei detta inn í styrkjakerfi). Innan ESB er mikilvægi sjávarútvegs hverfandi en á Íslandi afgerandi. Fleira mætti telja.

Hagsmunirnir Íslands og ESB eru gerólíkir, nánast eins og svart og hvítt. Það er flestum Evrópuþjóðum beinlínis framandi að litið sé á fiskimið sem auðlind.

Þegar hagsmunir rekast á (og það mun gerast) er ólíklegt að eitthvert aðildarríkjanna eigi mikla samleið með þeim íslensku. Hvort er þá líklegra að hagsmunir 0,06% íbúanna verði undir eða ofaná!

Það sem ætti að vera til umræðu í auðlindamálum er HVERS VEGNA í ósköpunum við ættum að setja okkar verðmætustu auðlind undir kerfi sem var hannað fyrir allt annað umhverfi, er meingallað og hefur reynst öllum illa.

Kemur einhver auga á vitglóru í því?