111. meðferð á þjóð

Við tvær síðustu færslur hef ég hugsað mig tvisvar um áður en ég smellti á „birta færslu". Ástæðan er að í þeim báðum er talað um pólitískt ofbeldi. Ég kýs að sneiða hjá stóryrðum þegar þau eiga ekki við. Eftir að hafa lesið frásögn Margrétar Tryggvadóttur þingmanns, sé ég að hikið var ástæðulaust. Þar segir m.a.:

Um hálf ellefu fór ég fram að ná mér í vatnsglas. Þá stóð forsætisráðherra við annan mann á stigapallinum og las óþægum vinstri-grænum þingmanni pistilinn. Sá kom stuttu síðar skömmustulegur inn í þingsalinn. Á eftir honum kom þingvörður sem gerði sér ferð að öðrum andstæðingi ESB innan Vinstri-Grænna sem vill svo til að situr beint fyrir framan mig. Honum var gert að fara á fund fram á stigapalli. Tilgangurinn var augljós. Það var þetta sem Birgittu þótti svo ógeðslegt.

Það er Jóhanna Sigurðardóttir sjálf, sem er kúgarinn í þessari frásögn. Það sorglegt hvernig lýðræðið var afbakað á fimmtudaginn. Því miður kemur ekki á óvart að fjölmiðlar hafa ekki gert neitt mál úr þessu, það virðist reglan þegar Samfylkingin er gerandi í ljótum málum.

Vissulega hafa hrossakaup og baktjaldamakk lengi tíðkast í íslenskri pólitík. En það réttlætir engan veginn þá óhæfu sem fram fór í Alþingi á fimmtudaginn. Fyrir því eru tvær ástæður helstar.

#1 - Við myndum stjórnar var gerð sú málamiðlun að leggja fram þingsályktun um ESB aðild og leggja þannig málið í hendur þingsins. Sérstaklega var tekið fram að heiðursmannasamkomulag væri um að þingmenn væru ekki bundnir af öðru en skoðun sinni og sannfæringu þegar kæmi að atkvæðagreiðslu. Það samkomulag var gróflega brotið.

#2 - Aðild að ESB breytir samfélaginu til frambúðar. Það þýðir breytingu á stjórnkerfinu sjálfu og því hvernig samfélag komandi kynslóðir munu búa við. Það er því ekki hægt að leggja það að jöfnu við baktjaldamakk og hagsmunapot um jarðgöng eða hafnargerð. Það gerir enginn nema skilja ekki hvað umsókn um aðild að Evrópusambandinu er.

Það er sama hversu áfjáðir menn eru í að Ísland verði aðili að ESB, það er ekkert sem réttlætir það pólitíska ofbeldi sem Jóhanna Sigurðardóttir og Samfylkingin beittu í þinginu á fimmtudaginn. Þeir sem eru fylgjandi aðild verða að sýna þjóðinni þá lágmarks kurteisi að fara eftir leikreglum lýðræðisins. Ef kratar eiga einhverja sjálfsvirðingu til hlýtur kúgun af þessu tagi að skilja eftir óbragði í munni þeirra.

Frásögn Margrétar Tryggvadóttur í heild má lesa hér.

Nú flytur Mbl.is okkur frásögn af erlendum ráðherra sem vill fá Ísland inn í ESB. Það skiptir meira máli að vita hvað íslenska þjóðin vill. Það hefði verið hægt að kanna það ef vilji væri fyrir hendi, með einfaldri þjóðaratkvæðagreiðslu. En Samfylkingunni liggur of mikið á að láta Evrópudraum sinn rætast til að gefa sér tíma til að spyrja þjóðina. Í hennar augum erum við kjósendur ekki þjóðin.

 

Vill Ísland inn í ESB