Svona bara gerir maður ekki

Ef við ætlum að halda einhverri reisn þá verður að taka ESB-umsókn af dagskrá á meðan IceSave deilan er óútkljáð. Um það ættu allir að vera sammála, hvort sem þeir eru með eða á móti aðild Íslands að ESB.

ESB var/er beinn þátttakandi í IceSave deilunni. Afstaða þess var ekki hlutlaus og að margra dómi vafasöm; sambandið stóð vörð um eigið kerfi frekar en að leita réttlætis. Það má lesa úr gögnum málsins, nýlegum svörum Ingibjargar Sólrúnar og ýmsum skrifum um málið.

Nú er talað um að samþykkja ríkisábyrgð með fyrirvara. 

Enn hvílir leynd yfir ýmsum gögnum. Á meðan sannleikurinn í málinu er ekki á hreinu, á meðan eitthvað bendir til þess að ESB hafi ekki komið fram gagnvart Íslandi af réttlæti, þá eigum við ekki að sækja um aðild. Það þarf að klára IceSave fyrst og hreinsa andrúmsloftið. Þessu má líka stilla upp í tvær spurningar.

#1  -  Hvenær sækir maður um aðild að ESB?

• Þegar öruggur meirihluti þjóðarinnar styður það
• Þegar aukinn meirihluti þingheims vill það
• Þegar ríkisstjórnin er einhuga og vill sækja um
• Þegar IceSave deilan hefur verið útkljáð

#2  -  Hvenær sækir maður EKKI um aðild að ESB?

• Þegar eitt eða fleiri ofangreindra skilyrða er ekki uppfyllt

Í augnablikinu er ekkert skilyrðanna uppfyllt. Því ber að taka málið af dagskrá.

Það eitt að umsókn sé á dagskrá eru skilaboð um að við séum tilbúin að láta hvað sem er yfir okkur ganga. Slík þrælslund er Alþingi ekki sæmandi. Það er verra veganesti en samninganefnd Íslands hafði með sér á fund Breta og Hollendinga.

Að taka málið af dagskrá er yfirlýsing um að við ætlumst til þess að ESB fari eftir eðlilegum leikreglum og sýni okkur tilhlýðilega virðingu. Það verður að eyða öllum grun um meinta þátttöku þess í kúgun gegn Íslendingum áður en lengra er haldið.

 

Ekki formleg umsögn Seðlabanka