JÓN SIGURÐSSON (ekki sá eini sanni)

Jón Sigurðsson skrifar pistil á Pressuna sem síðan skrifar frétt um pistilinn. Jón er fyrrum ráðherra og fyrrum seðlabankastjóri og fyrrum formaður flokksins sem vill halda Græna herberginu.

Pistill hans er um ágæti þess að Ísland gangi í Evrópusambandið með því að "nýta öll fordæmi sem fyrir eru" um undanþágur af ýmsum toga.

Hann telur upp í 8 liðum nokkra kosti og fyrst þann að hægt sé segja sig úr Evrópusambandinu (margir draga í efa að það sé gerlegt, eftir að ríki hefur tekið upp evruna). Síðan heldur hann áfram að telja upp nauðsynlegar undanþágur.

Undanþágur frá sjávarútvegsstefnunni

Undanþágur varðandi eignarhald á fyrirtækjum, bújörðum o.fl.

Undanþága til viðurkenningar á eignarrétti á auðlindum

Undanþágur frá landbúnaðarstefnunni

Undanþágur frá Maastricht reglum (gefið í  skyn)

Undanþágur frá hugsanlegum breytingum á reglum um greiðslur til ESB

Svo segir Jón:
"Eins þýðir ekki að nota undanþágur nema um lítilvæg atriði".

Ekki er ég sammála Jóni um að landbúnaður, sjávarútvegur, auðlindir og eignarhald séu lítilvæg atriði. Hins vegar eru "rök" hans um bókanir Maltverja og Dana lítilvæg og um ákvæði 299. gr. Rómarasáttmálans enn slappari. Reyndar alveg ómerk, en sett inn til að láta pistilinn líta fræðilega út.

Niðurstaðan er þessi:
Við skulum ganga í ESB um leið og við erum búin að semja um undanþágur í öllum helstu málaflokkum og tryggja að við þurfum ekki að fara eftir reglum þess.

Er ekki hreinlegra að sleppa þessari vitleysu?