Ef þingmenn mættu

Í fyrirsögninni er ég ekki að tala um mætingu, heldur það að mega. Að mega hafa sjálfstæða skoðun á stórmálum. Að mega komast að sinni eigin niðurstöðu. Að þingmenn (allra flokka) megi meta hvert mál á faglegum forsendum en láti ekki flokksaga ráða atkvæði sínu.

Segjum sem svo að stjórnin hefði ákveðið að leggja aðildarumsókn að ESB í dóm Alþingis, en ekki fyrr en á síðari hluta kjörtímabilsins þegar aðkallandi kreppumálum væri lokið. Hefði það haft áhrif á afgreiðslu IceSave nú?

Alveg örugglega. Össur Skarphéðinsson utanríkisráðherra, tók af öll tvímæli í samtali við Reuters fréttastofuna, eins og DV greindi frá í vikunni.

Nú um stundir er stuðningur við aðild að Evrópu (sic!) lítill vegna Icesave. Það væri betra að koma þessu máli frá í næstu viku til að við getum haldið áfram.

Þetta er einmitt kjarni málsins. Hvort niðurstaðan er góð eða slæm skiptir ekki máli. Í augum Samfylkingar er IceSave eitthvað sem þarf "að koma frá" svo hún geti haldið áfram að koma Íslandi inn í Evrópuríkið.

Umsóknin truflar faglega og þinglega meðferð á IceSave. Það gæti reynst þjóðinni hrikalega dýrkeypt. Allir 20 þingmenn Samfylkingar mun greiða atkvæði með ríkisábyrgð á IceSave, alveg sama hverjar forsendurnar eru. Það er óverjandi. En ég dreg stórlega í efa að meirihluti þeirra myndi gera það ef aðildarumsóknin væri ekki til staðar.

Þetta gæti orðið dýrasti aðgöngumiði í heimi.

 

Mótmæla Icesave