"Glæsileg niðurstaða"

Tvisvar á fáum mánuðum höfum við fengið "glæsilega niðurstöðu" í IceSave málið. Fyrst var það samningurinn 5. júní, svo var það gleðifrétt vikunnar um að aðeins 75 milljarðar féllu á íslenskan almenning.

Því miður reyndist hvoru tveggja rangt.

Hinn glæsilegi samningur var dæmdur ónýtur af Alþingi, eins og sjá má í lögunum um ríkisábyrgð (96/2009) þar sem settir eru fjölmargir fyrirvarar til að lágmarka tjónið. Gleðifrétt vikunnar þurfti síðan að víkja fyrir sannleikanum á innan við sólarhring.

Eftir hádegið í gær hafði rúv.is eftir Lárentsínusi formanni skilanefndar Landsbankans að það yrðu líklega 305 milljarðar sem féllu á þjóðina, sem er fjórfalt það sem gleðifréttin hermdi. Sjálfur giskaði ég á 405 milljarða í bloggfærslu í gær, sem ég tel enn miklu nær sanni ef aðrar forsendur standa óbreyttar.

Samt sem áður ákvað ég að prófa hvað þyrfti til þess að 90% draumaspá Steingríms og Landsbankans rættist. Eina leiðin til þess er að tæpur helmingur af eignum Landsbankans seljist á tveimur árum, en alls er reiknað með sjö árum til að koma eignunum í verð (til að forðast brunaútsölur). Ég gekk eins langt í bjartsýninni og ég taldi mögulegt.
 

Í töflunni hér að ofan er reiknað með að 35% af eignunum lækki höfuðstólinn á fyrstu tveimur árunum. Restin skipst nokkuð jafnt, þó þannig að aðeins standi eftir 11% síðast árið. Einnig er borin saman útkoman, eftir því hvort eignir dugi fyrir 80%, 90% eða 100% af forgangskröfum. Eins og sjá má eru það vextir sem bíta. 

Þar sem ríkisstjórnin vill telja okkur trú um að eignir dugi fyrir 90% af forgangskröfum er sú lína rauðlituð. Í gærkvöldi birti svo Vísir.is frétt þar sem segir: "Enda þótt eignir Landsbankans, dugi fyrir öllum innistæðum af Icesave reikningunum, þurfa Íslendingar samt sem áður líklega að borga hátt í þrjú hundruð milljarða króna í vexti."

Þarna eru menn komnir skrefi nær sannleikanum, sem um leið gerir forsendur í töflunni hér að ofan of bjartsýnar. Það ber því að líta á niðurstöðurnar í ljósi þess. Einnig að hér er ekki talinn með kostnaður skattgreiðenda við uppgjör gamla og nýja bankans, aðeins rýnt í IceSave samninginn einan og sér.

Að reyna að telja almenningi trú um að við getum komist frá IceSave málinu af einhverri sanngirni, meðan byggt er á nauðasamningunum frá því í júní, er óábyrgt útópískt hjal. Séu öll málsgögn skoðuð getur engin niðurstaða talist "glæsileg" sem inniheldur greiðslur íslensks almennings til Breska ríkisins næstu áratugina. Meira um það í næstu færslu. 

 

Athugasemdir

[Benedikt Gunnar Ófeigsson, 14.10.2009 kl. 20:28]

Fín úttekt. Þetta er einmitt málið (þetta er svipaðar tölur og ég hef reiknað).

Blekkingarnar sem er verið að beita eru glæpsamlegar. Um er að ræða skuldbindingu sem getur rokkað á bilinu 300-400 milljarðar til 1200 milljarðar og við höfum ekki hugmynd um hvar á skalanum þetta lendir. Svo bætist við að þetta þarf að greiðast í gjaldeyri (gengisáhættan er okkar).